Un crimen de lesa humanidad
Ο λαός της Παλαιστίνης κάνει το αυτονόητο, υπερασπίζεται τις οικίες του, το νερό του, την καλλιεργήσιμη γη του, την ίδια την ζωή του . Το δικαίωμα κάθε λαού να υπερασπίζεται το δικαίωμα να υπάρχει.
Εγκλήματα πολέμου στην Παλαιστίνη και ατιμωρησία
Συνολικά η όλη κατάσταση στην Παλαιστίνη, στα κατεχόμενα εδάφη , αλλά και στην Λωρίδα της Γάζας έχει διαμορφώσει ένα τοπίο εφιαλτικό, μια σύγχρονη «Κόλαση του Δάντη» . Φτάνει κανείς να δει τις εικόνες νεκρών αμάχων , ιδιαίτερα γυναίκες και μικρά παιδιά.
Οι δυσανάλογες στρατιωτικές επιθέσεις του Ισραήλ με ένα πολύ ισχυρό οπλοστάσιο υψηλής τεχνολογίας απέναντι σε έναν άοπλο λαό χαρακτηρίζεται κατά την άποψη μου ως έγκλημα πολέμου. Οι στρατιωτικές «απαντήσεις» της Χαμάς είναι άκρως δυσανάλογες. Σε καμία περίπτωση αυτό το γεγονός δεν δικαιολογεί τις συνεχιζόμενες στρατιωτικές εχθροπραξίες που ξανατονίζω είναι άνισες . Η λογική « τήρησης ίσων αποστάσεων» μεταξύ Παλαιστίνης και Ισραήλ από την πλειοψηφία της διεθνούς κοινότητας είναι απαράδεκτη και υποκριτική . Ο λαός της Παλαιστίνης κάνει το αυτονόητο, υπερασπίζεται τις οικίες του, το νερό του, την καλλιεργήσιμη γη του, την ίδια την ζωή του . Το δικαίωμα κάθε λαού να υπερασπίζεται το δικαίωμα να υπάρχει.
Η σύγκρουση δεν έχει θρησκευτικά χαρακτηριστικά, πρόκειται κυρίως για τον διαχρονικό εθνικό απελευθερωτικό αγώνα του Παλαιστινιακού λαού εδώ και 73 χρόνια, για ελεύθερη ανεξάρτητη πατρίδα, στα σύνορα του 1967, με πρωτεύουσα την Ανατολική Ιερουσαλήμ, με το δικαίωμα των προσφύγων να επιστρέψουν στις πατρογονικές εστίες τους , ένα παλαιστινιακό ανεξάρτητο κράτος σε σύνηθες ειρήνης και ειρηνικής συνύπαρξης με το κράτος του Ισραήλ. Αυτή είναι και η ουσία των αποφάσεων του ΟΗΕ . Αυτό είναι το διεθνές δίκαιο .
Η έξαρση ξεκίνησε με τις λεγόμενες «νόμιμες» αποφάσεις των Ισραηλινών δικαστηρίων πριν 15μερες που αναγκάζουν 70 Παλαιστινιακές οικογένειες να εγκαταλείψουν τις εστίες τους. Ενώ την ίδια στιγμή Ισραηλινοί έποικοι με την υποστήριξη δυνάμεων ασφαλείας επιτέθηκαν σε Παλαιστίνιους διαδηλωτές. Ταυτόχρονο την ίδια περίοδο κατά το τέλος των θρησκευτικών εκδηλώσεων του Ραμανταν , με αδικαιολόγητη βία, η Ισραηλινή αστυνομία επιτέθηκε σε προσκυνητές .
Οι παράνομοι εποικισμοί συνεχίζονται παρά την αποφάσεις του ΟΗΕ, οι υποδομές των κατεχόμενων , νερό , ενέργεια , διατροφική αλυσίδα ελέγχονται πλήρως από το Ισραήλ. Ο παλαιστινιακός λαός βρίσκεται σε εξαιρετικά δυσμενή κατάσταση , απάνθρωπη, με έναν συστημικό ρατσισμό που δέχεται στην ίδια του πατρίδα με τις μορφές και εκφάνσεις που δεν είναι συμβατές με την δημοκρατική λειτουργία ενός κράτους
Η πρόσφατη πρόταση της Ρωσικής αντιπροσωπείας στο Σ.Α. του ΟΗΕ (15/5/21) κατά την γνώμη μου δείχνει τον δρόμο της ελπίδας για να σταματήσει άμεσα η αιματοχυσία, το να επιστρέψουμε στην ενεργητική διπλωματία , το να αναζητήσουμε πρακτικές διεξόδους στην εφαρμογή του διεθνούς δικαίου. Είναι ανάγκη η διπλωματία να επισκιάσει τον πόλεμο, την βία , τον πόνο των ανθρώπων, κυρίως των αμάχων.
Ελπίζω και εύχομαι οι ανθρωπιστικές αξίες, να αποτελέσουν πηγή έμπνευσης για ουσιαστική συζήτηση και διάλογο μεταξύ της Ισραηλινής ηγεσίας και της Παλαιστινιακής.
Ο Μπέτζανιμ Νετανιάχου πρέπει να εγκαταλείψει την πολεμική ρητορική, να σταματήσει την θηριωδία και τους ανελέητους δολοφονικούς βομβαρδισμούς και να αποδεχτεί μαζί τον Παλαιστίνιο Πρόεδρο Μαχμούτ Αμπάς μια συνάντηση κορυφής. Η προσπάθεια διαμεσολάβησης της Μόσχας σε αυτή την αιματηρή σύγκρουση αποτελεί μια «αχτίδα φωτός στο σκοτάδι».
Πρέπει να σημειώσω με διάθεση έντονης καταγγελτικής κριτικής ότι η στάση των ΗΠΑ, να εγκρίνει και έμμεσα να ανέχεται την Ισραηλινή συνεχιζόμενη αγριότητα εναντίον αμάχων στην Παλαιστίνη δείχνει την ουσιαστική διαφορά εκείνων που εμμένουν στην διπλωματία και την ειρηνική συνύπαρξη λαών πάνω στην βάση του διεθνούς δικαίου και εκείνων που σήμερα ενστερνίζονται την διπλωματία των κανονιοφόρων και των πολεμικών ιαχών. Το είδαμε πρόσφατα στην Ουκρανία, το βλέπουμε σε απάνθρωπες και παράνομες κυρώσεις σε βάρος της Κούβας, της Βενεζουέλας, της Κριμαίας, του Ιράν , κ.λπ. .... αυτό δεν είναι διπλωματία , είναι αλαζονικός ηγεμονισμός . Δεν είναι ούτε σύγχρονη πολιτική που ταιριάζει σε έναν σύνθετο και πολύπλοκο κόσμο , είναι μεσαιωνική πολιτική! Είναι η ουσία του ιμπεριαλισμού όπως διαμορφώνεται στις αρχές του 21ου αιώνα.
Είμαστε όλοι Παλαιστίνιοι !
***
La presente situación en Palestina resulta una verdadera pesadilla, solo hay que ver las imágenes de civiles muertos en Cisjordania y Gaza
La presente situación en Palestina resulta una verdadera pesadilla, un moderno «infierno de Dante». Solo hay que ver las imágenes de civiles muertos en Cisjordania y Gaza, especialmente mujeres y niños.
La desproporcionada ofensiva militar de Israel, con una maquinaria sionista y un arsenal de alta tecnología muy poderoso contra un pueblo desarmado es, en mi opinión, un crimen de guerra. Nada justifica las continuas hostilidades militares que, vuelvo a recalcar, son desiguales. La lógica de «mantener distancias iguales» entre Palestina e Israel por parte de la mayoría de la comunidad internacional es inaceptable e hipócrita. El pueblo de Palestina hace lo que haría cada pueblo en su lugar, defiende sus hogares, el agua, su tierra cultivada, sus propias vidas.
El conflicto no tiene carácter religioso. Es principalmente la esencia de la lucha del pueblo palestino durante los últimos 73 años, por una patria libre e independiente, dentro de sus fronteras de 1967, con Jerusalén Oriental como su capital, con el derecho de los refugiados a regresar a sus hogares ancestrales, un Estado palestino independiente y libre en paz, en convivencia con el Estado de Israel. Esta es la esencia de las decisiones de la ONU. Este es el Derecho Internacional.
El brote comenzó con los llamados fallos judiciales israelíes considerados «legales», hace 15 días, que obligaron a 70 familias palestinas a ser expulsadas de sus hogares. Al mismo tiempo, los colonos israelíes, respaldados por las fuerzas de seguridad, atacaron a los manifestantes palestinos. Si esto no fuera suficiente al final del Ramadán, la policía sionista atacó a los peregrinos con una fuerza injustificada aun dentro de la mezquita Al Aqsa, la tercera más importante del mundo árabe.
Los asentamientos ilegales y la colonización, también ilegal, continúan a pesar de las resoluciones de la ONU. La infraestructura de los territorios ocupados, el agua, la energía y la cadena alimentaria están completamente controlados por el Estado israelí.
El pueblo palestino se encuentra en una situación sumamente desfavorable, inhumana, con un racismo sistémico en su propia patria, con formas de destrucción cultural y ambiental, insultos, asesinatos que nunca llegan a las cortes israelíes, unido al injustificado encarcelamiento ilegal de palestinos, entre ellos niños y niñas, incompatibles con el funcionamiento democrático de un Estado. El llamado mundo «libre» no escucha, no ve, no siente, trata de igualar lo imposible.
La reciente propuesta de la delegación rusa al Consejo de Seguridad de la ONU, en mi opinión, muestra el camino a la esperanza de un cese inmediato del derramamiento de sangre, a un retorno a la diplomacia activa, a la búsqueda de salidas prácticas, a la aplicación del Derecho Internacional. La diplomacia debe eclipsar la guerra, la violencia, el sufrimiento de la gente, especialmente los ancianos, mujeres y niños.
Espero y deseo que los valores humanitarios sean una fuente de inspiración para un debate y un diálogo sustantivos entre los dirigentes israelíes y palestinos lo antes posible.
Benjamín Netanyahu debe abandonar la retórica de la guerra, detener las atrocidades y los implacables atentados asesinos y aceptar una cumbre con el presidente palestino Mahmoud Abbas. La mediación de Moscú en este sangriento conflicto es un «rayo de luz en la oscuridad».
Debo señalar con fuertes críticas que la postura de Estados Unidos, de apoyar, aprobar y tolerar la continua brutalidad israelí contra la población civil en Palestina, demuestra la diferencia esencial entre quienes insisten hoy en la diplomacia y la coexistencia pacífica de los pueblos basada en la justicia y el Derecho Internacional con aquellos que abrazan la diplomacia del cañón y los carros de guerra.
Lo hemos visto recientemente en Ucrania, lo vemos en sanciones inhumanas e ilegales contra Cuba, Venezuela, Crimea, Irán, etc... Esto no es diplomacia, sino hegemonía arrogante, la esencia del imperialismo del siglo XXI.
En los cinco rincones del mundo los pueblos están marchando contra la barbarie sionista, en plena solidaridad con el pueblo palestino. La Red En Defensa de la Humanidad ha contribuido con un pequeño grano de arena con su trabajo y su llamado para construir un muro de paz contra el imperialismo y las guerras. Palestina no está sola. ¡Somos todos palestinos!
* Coordinador del capítulo griego de la Red En Defensa de la Humanidad (Exministro alterno de Defensa de la República Helénica y exdiputado)