thepressproject.gr
Μετά την εκλογή του πρώτου ιθαγενή πρoέδρου στην Βολιβία του Εβο Μοράλες στην Λατινική Αμερική, έρχεται η σειρά, ελπίζουμε ενός ακόμη.
Ο Πέδρο Καστίγιο δήλωσε στην αρχή του προεκλογικού αγώνα του κινήματος «Ελεύθερο Περού» : «Όχι πια φτωχοί σε μια πλούσια χώρα». Με αυτήν τη φράση στην εκκίνηση της προεκλογικής του εκστρατείας, ο αριστερός υποψήφιος κατάφερε να κερδίσει την ψήφο εκατομμυρίων Περουβιάνων, που θα μπορούσαν να τον οδηγήσουν στην προεδρία του Περού, εάν καταφέρει να νικήσει τον Κεέκο Φουτζιμόρι.
Την ώρα που έγραφα αυτές τις αράδες, κολλημένος στο κινητό μου, αναμένοντας τις τελευταίες ειδήσεις από τους συντρόφους και φίλους στην Αργεντινή και Βολιβία, στο 93% των καταμετρημένων ψήφων, ο Πέδρο Καστίγιο προηγείτο με 50,07 % έναντι τις Ακροδεξιάς υποψήφιας Κέικο Φουτζιμόρι, κόρη του πρώην δικτάτορα Αλμπέρτο Φουτζιμόρι, που λάμβανε 49,03 %.
Ο Δάσκαλος, αγρότης, Κέτσουα, από την αγροτική επαρχία της Καχαμάρκα, «γέννημα θρέμμα» της ιθαγενικής κοινότητας, που έζησε την γενοκτονία και την ατελείωτη εκμετάλλευση από τους κονκισταδόρες για πάνω από πέντε αιώνες, αλλά και την εξουσία της λευκής ελίτ που ακόμα και σήμερα υπηρετεί δυο πατρίδες, όπως λέει ο Καστίγιο, το πλούσιο Περού για τους λίγους και την συνέχιση της φτώχειας για τον λαό.
Μετά την εκλογή του πρώτου ιθαγενή πρόεδρο στην Βολιβία του Εβο Μοράλες στην Λατινική Αμερική, έρχεται η σειρά, ελπίζουμε ενός ακόμη. Η Λατινική Αμερική, η γη που ακόμα γεννά επαναστάτες, που ακόμη παράγει επαναστατική θεωρία και πράξη, που ακόμα αντιστέκεται στον αδυσώπητο παγκοσμιοποιημένο χρηματοπιστωτικό καπιταλισμό, δείχνει στην υπόλοιπη ανθρωπότητα ό,τι το κόκκινο νήμα της ιστορίας δεν κόπηκε ποτέ.
Η ιστορία δεν έχει τελειώσει. Η ανθρωπότητα μπορεί να «ανεβεί» τα σκαλοπάτια της ανθρώπινης εξέλιξης, της σοσιαλιστικής οικοδόμησης, της απελευθέρωσης των λαών από την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Η γερασμένη Ευρώπη έχει πολλά να μάθει που υπηρετεί τόσο ευλαβικά τον Ευρωατλαντισμό.
Οι λαοί της Ευρώπης μπορούν και πρέπει να υπερβούν την μοιρολατρία, την μεταμοντέρνα δήθεν « αριστερά»…αρκεί να λοξοκοιτάξουν τα αδέλφια τους στην Λατ. Αμερική . Εκτός από το ανώτερο ποδόσφαιρο τους μπορούν να μας διδάξουν και την τέχνη της αληθινής πολιτικής που ξεκινά από τον ταπεινό, τον περιθωριοποιημένο, τον νέο και νέα που ακόμα ονειρεύεται, και καταλήγει να γίνει ουτοπία που σε κυριεύει όταν την κατακτάς ….
Ο Πέδρο Καστίγιο δήλωσε στην αρχή του προεκλογικού αγώνα του κινήματος «Ελεύθερο Περού» : «Όχι πια φτωχοί σε μια πλούσια χώρα». Με αυτήν τη φράση στην εκκίνηση της προεκλογικής του εκστρατείας, ο αριστερός υποψήφιος κατάφερε να κερδίσει την ψήφο εκατομμυρίων Περουβιάνων, που θα μπορούσαν να τον οδηγήσουν στην προεδρία του Περού, εάν καταφέρει να νικήσει τον Κεέκο Φουτζιμόρι.
Την ώρα που έγραφα αυτές τις αράδες, κολλημένος στο κινητό μου, αναμένοντας τις τελευταίες ειδήσεις από τους συντρόφους και φίλους στην Αργεντινή και Βολιβία, στο 93% των καταμετρημένων ψήφων, ο Πέδρο Καστίγιο προηγείτο με 50,07 % έναντι τις Ακροδεξιάς υποψήφιας Κέικο Φουτζιμόρι, κόρη του πρώην δικτάτορα Αλμπέρτο Φουτζιμόρι, που λάμβανε 49,03 %.
Ο Δάσκαλος, αγρότης, Κέτσουα, από την αγροτική επαρχία της Καχαμάρκα, «γέννημα θρέμμα» της ιθαγενικής κοινότητας, που έζησε την γενοκτονία και την ατελείωτη εκμετάλλευση από τους κονκισταδόρες για πάνω από πέντε αιώνες, αλλά και την εξουσία της λευκής ελίτ που ακόμα και σήμερα υπηρετεί δυο πατρίδες, όπως λέει ο Καστίγιο, το πλούσιο Περού για τους λίγους και την συνέχιση της φτώχειας για τον λαό.
Μετά την εκλογή του πρώτου ιθαγενή πρόεδρο στην Βολιβία του Εβο Μοράλες στην Λατινική Αμερική, έρχεται η σειρά, ελπίζουμε ενός ακόμη. Η Λατινική Αμερική, η γη που ακόμα γεννά επαναστάτες, που ακόμη παράγει επαναστατική θεωρία και πράξη, που ακόμα αντιστέκεται στον αδυσώπητο παγκοσμιοποιημένο χρηματοπιστωτικό καπιταλισμό, δείχνει στην υπόλοιπη ανθρωπότητα ό,τι το κόκκινο νήμα της ιστορίας δεν κόπηκε ποτέ.
Η ιστορία δεν έχει τελειώσει. Η ανθρωπότητα μπορεί να «ανεβεί» τα σκαλοπάτια της ανθρώπινης εξέλιξης, της σοσιαλιστικής οικοδόμησης, της απελευθέρωσης των λαών από την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Η γερασμένη Ευρώπη έχει πολλά να μάθει που υπηρετεί τόσο ευλαβικά τον Ευρωατλαντισμό.
Οι λαοί της Ευρώπης μπορούν και πρέπει να υπερβούν την μοιρολατρία, την μεταμοντέρνα δήθεν « αριστερά»…αρκεί να λοξοκοιτάξουν τα αδέλφια τους στην Λατ. Αμερική . Εκτός από το ανώτερο ποδόσφαιρο τους μπορούν να μας διδάξουν και την τέχνη της αληθινής πολιτικής που ξεκινά από τον ταπεινό, τον περιθωριοποιημένο, τον νέο και νέα που ακόμα ονειρεύεται, και καταλήγει να γίνει ουτοπία που σε κυριεύει όταν την κατακτάς ….