"Η Ελευθερία του Νέου Κόσμου είναι η Ελπίδα του Σύμπαντος" Μπολίβαρ
Ο καπιταλισμός βιώνει μια συστημική και πολυδιάστατη κρίση. Η ανθρωπότητα υφίσταται τις οικονομικές της συνέπειες και επηρεάζονται ιδιαίτερα τα άτομα με μικρότερη αγοραστική δύναμη. Η πανδημία COVID-19 ενισχύει την κρίση, αυξάνει τα κοινωνικά προβλήματα και προβάλει τις αδικίες του νεοφιλελεύθερου δόγματος. Οι πολιτικές κατά του Covid-19 των κυβερνήσεων που υπερασπίζονται τον νεοφιλελεύθερο καπιταλισμό, θέτουν την ανθρωπότητα σε κίνδυνο.
Η διαχείριση της παγκόσμιας κρίσης στον τομέα της υγείας, στο πλαίσιο του επικρατούντος νεοφιλελευθερισμού και της λογικής του, που βασίζεται στη συσσώρευση κεφαλαίου, εμβαθύνει τις ανισότητες, αυξάνει τη φτώχεια, εκτινάσσει την ανεργία, τις εξώσεις και τον κοινωνικό αποκλεισμό.
Η κερδοσκοπική απληστία των δυτικών φαρμακευτικών εταιρειών σε συνδυασμό με τον ανταγωνισμό για την παραγωγή και την απόκτηση εμβολίων κατά του COVID-19, επιβεβαιώνει τον απάνθρωπο χαρακτήρα του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής, την παρακμή του δυτικού πολιτισμικού μοντέλου και την ηθική κατάρρευση ενός συστήματος κυριαρχίας προσανατολισμένο στη μεγιστοποίηση του κέρδους.
Η βορειοαμερικανική ηγεμονία βρίσκεται σε παρακμή. Οι κυρίαρχες κοινωνικές τάξεις και οι ελίτ τους είναι βαθιά διασπασμένες. Η οικονομία τους υποφέρει από μια οξεία ύφεση και χάνουν σημαντικές αγορές.
Οι στρατιωτικές επεμβάσεις στην Ασία έχουν αποτύχει, η Ευρωπαϊκή Ένωση αποστασιοποιείται από ορισμένες από τις πολιτικές της και, επιπλέον, οι ΗΠΑ αντιμετωπίζουν την πολιτική-στρατιωτική πρόκληση των αναδυόμενων δυνάμεων.
Η νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση μετατρέπεται σε στοίχημα στρατηγικής για την διατήρηση της κυριαρχία τους. Η επιβολή του μοντέλου τους είναι επιτακτική ανάγκη για να νικήσουν τους αντιπάλους τους. H "Mεταβατική Οδηγία Εθνικής Ασφάλειας” εκφράζει την πρόθεση ηγεμονίας της κυβέρνησης Μπάιντεν. Η ανθρωπότητα υποφέρει ήδη από τις ενέργειες του Λευκού Οίκου στο οικονομικό πεδίο, από τη διαμάχη για γεωστρατηγικές περιοχές, για τον έλεγχο τεχνολογιών όπως η 5G, από στρατιωτικές και διάφορες άλλες επιθέσεις που στοχεύουν στη διατήρηση της υπεροχής τους και στην ενίσχυση του ΝΑΤΟ.
Ο σχεδιασμός του ΝΑΤΟ, στρατιωτικού βραχίονα της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης, αποτελεί κίνδυνο για την ειρήνη, καθώς παραβιάζει την κυριαρχία των εθνών, διαπράττει ένοπλες επιθέσεις εναντίον των λαών και δημιουργεί συνθήκες για μια αντιπαράθεση από την οποία δεν αποκλείεται ο πυρηνικός κίνδυνος. Η προοπτική επέκτασής του πέρα από τον Βόρειο Ατλαντικό, προς την Ανατολική Ευρώπη και τη Λατινική Αμερική, καθώς και η περικύκλωση της Ρωσίας και της Κίνας αποτελεί κίνδυνο για ολόκληρο τον κόσμο.
Σήμερα, η κατάληψη εδαφών δείχνει την αποφασιστικότητά τους να καταλάβουν και να ελέγξουν, με οποιοδήποτε τρόπο, τα βασικά ορυκτά για νέες τεχνολογίες, τις πηγές νερού, ενέργειας και βιοποικιλότητας. Η διαμάχη για αυτά τα κοινωνικά αγαθά σηματοδοτεί τη διεθνή τάξη και αποτελεί κίνητρο για τις νεοαποικιακές εκστρατείες των μεγάλων δυνάμεων. Χωρίς αμφιβολία, ο ιμπεριαλισμός είναι η κύρια απειλή για την ανθρωπότητα. Οι πολιτικές του είναι εξαιρετικά καταστροφικές για τη Μητέρα Γη, απειλώντας τη ζωή, διεγείροντας το μίσος, υπονομεύοντας την ειρήνη και καταστέλλοντας την αυτοδιάθεση των λαών.
Το μοντέλο του βασίζεται στην εκμετάλλευση της εργατικής τάξης, στην κυριαρχία επί των γηγενών λαών, στην πατριαρχία που διαιωνίζει την υποταγή των γυναικών, την ανοχή της παιδικής και εφηβικής δουλείας, και της φυλετικής φτώχειας, μέσω ακραίων φαλοκρατικών αντιλήψεων που πλήττουν την ίδια την ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Η απαξίωση της σεξουαλικής ποικιλομορφίας, των ατόμων με αναπηρίες και η περιθωριοποίηση των φτωχών μεταναστών είναι εκφράσεις ενός μοντέλου που αρνείται την ανθρώπινη υπόσταση. Και μαζί με αυτά, οι ισχυροί επιχειρούν να καταστήσουν ”κανονικότητα” την τάξη (εξουσία) και να ευνουχίσουν την ανθρώπινη δημιουργικότητα μέσω εταιρειών επικοινωνίας και κοινωνικών δικτύων. Η πολιτιστική βιομηχανία του καπιταλισμού επιμένει να διαμορφώνει το συλλογικό ιδεατό και να επιβάλει τη λογική του. Πρόκειται για πολλαπλές μορφές ελέγχου, διάφορες μορφές σχέσεων εξουσίας και διάφορους μηχανισμούς νομιμοποίησης μιας άδικης παγκόσμιας τάξης.
Στην “Δική μας Αμερική”, μια περιοχή διάσπαρτη από στρατιωτικές βάσεις της Νότιας Διοίκησης των ΗΠΑ, διεξάγεται μια σημαντική γεωπολιτική μάχη. Η Μπολιβαριανή ιδεολογία πυροδότησε ένα κύμα αλλαγών με στόχο τη δεύτερη ανεξαρτησία των λαών της Λατινικής Αμερικής και της Καραϊβικής. Ο Λευκός Οίκος ανανέωσε το δόγμα του Μονρόε για να απειλήσει για άλλη μια φορά να κάνει αποικία του την ήπειρο. Τα κανάλια ναυσιπλοΐας, η Ανταρκτική, ο Αμαζόνιος, το πετρέλαιο, η βιοποικιλότητα, το φυσικό αέριο, τα γαλάζια ορυκτά και άλλοι φυσικοί πόροι είναι οι στρατηγικοί στόχοι στα βορειοαμερικανικά σχέδια. Είναι ένα ενορχηστρωμένο σχέδιο λεηλασίας που επιδρά και στους πολιτισμούς μας και περιλαμβάνει, κλοπή προγονικής γνώσης, ιδιωτικοποίηση της γενετικής των αρχαίων λαών και εξόντωση της συλλογικής μνήμης.
Η επικαιροποίηση του δόγματος Μονρόε αποτελεί μέρος ενός παγκόσμιου σχεδίου που επεκτείνεται σε όλο τον πλανήτη. Πολυεθνικές, μισθοφόροι και μυστικές υπηρεσίες, κομματιάζουν την Αφρική. Δυτικά πλοία καταλαμβάνουν την Ωκεανία. Ένα τεράστιο τόξο εντάσεων και συγκρούσεων εκτείνεται από την Αρκτική έως τη χερσόνησο Kamchatka, περνώντας από το Hindukush και τα Ιμαλάια. Επιχειρούν να βαλκανοποιήσουν την Ευρασία, να εξοντώσουν τη Συρία και την Παλαιστίνη, να αποτρέψουν την ανάκτηση της κυριαρχίας της Αραβικής Δημοκρατίας Σαχράουι, να νικήσουν το Ιράν, να υποδουλώσουν τον Ινδικό Ωκεανό, να ταπεινώσουν το Βιετνάμ και τη Λαϊκή Δημοκρατία της Κορέας, να αλυσοδέσουν τις Φιλιππίνες, να επανακαθορίσουν την Ιαπωνία. Όλα αυτά, είναι ο σχεδιασμός για την επιβολή της βορειοαμερικανικής υπεροχής, χωρίς να λαμβάνονται υπόψη οι επιθυμίες των πλειοψηφιών.
Η ανθρωπότητα απαιτεί μια εναλλακτική στην καταστροφή του πλανήτη, την ανθρώπινη εκμετάλλευση και τις κοινωνικές αδικίες της σημερινής τάξης. Η “Δική μας Αμερική” ενώνεται σε αυτό το κάλεσμα, όπου ξεχωρίζουν οι ιστορικές μαζικές κινητοποιήσεις των λαών της Χιλής, της Αϊτής, της Κολομβίας και της Βραζιλίας. Σε συνδυασμό με την επιστροφή το 2020 του Κινήματος προς τον Σοσιαλισμό (MAS) στο προεδρικό μέγαρο στη Βολιβία, καθώς και με τις πρόσφατες πολιτικές-εκλογικές νίκες στη Χιλή, το Περού και το Μεξικό, όλα δείχνουν μια νέα και ελπιδοφόρα κατάσταση για την ήπειρο. Ένας νέος κόσμος ανθίζει στην αντίσταση της Δυτικής Ασίας και στις αλλαγές που προωθούν οι λαϊκές, επαναστατικές ή προοδευτικές κυβερνήσεις της Δικής μας Αμερικής. Η άσκηση μιας κυρίαρχης εξωτερικής πολιτικής των αναδυόμενων δυνάμεων και η αλληλεγγύη με τους άλλους λαούς αποτελεί κεντρικό στοιχείο στη διαμόρφωση αυτού του νέου σταδίου.
Ο κόσμος κινείται προς νέες κατευθύνσεις. Η ανθρωπότητα παλεύει για τις διαφορετικές κοσμοθεωρίες της, κραυγάζει για την πολιτισμική της ποικιλομορφία και συγκλίνει σε μια νέα παγκόσμια τάξη όπου άλλοι κόσμοι είναι εφικτοί, αλλά αυτός είναι αβίωτος. Η απελευθέρωση των λαών υπόκειται στη δυνατότητα οικοδόμησης μιας νέας τάξης που χαρακτηρίζεται από ένα ουράνιο τόξο κυρίαρχων εθνών και διαδικασίες κοινωνιών που βασίζονται στη δικαιοσύνη και την αλληλεγγύη. Η σημερινή πραγματικότητα απαιτεί κατανόηση της ποικιλομορφίας των αγώνων σε μια αποφασιστική δέσμευση για νέα μοντέλα ανθρώπινης συνύπαρξης. Η χειραφέτηση περνά από τη δημιουργία νέων κόσμων. Το μέλλον απαιτεί τη διατήρηση της ζωής.
Το 200ετές Συνέδριο των Λαών του Κόσμου εμπνέεται από αυτό το όνειρο. Είναι μια συλλογική προσπάθεια βασισμένη στη ζωή. Μια δέσμευση ενάντια στην αποικιοκρατία που εξακολουθεί να υπάρχει και να συνοδεύει τους αγώνες των λαών για την κυριαρχία τους. Αυτό το Συνέδριο στηρίζει την ελπίδα του στην ιστορική μνήμη των εθνών και ζητά την ενότητα ενάντια στον ιμπεριαλισμό. Η ένωση των λαών μας δεν μπορεί να αναβληθεί, πρέπει να αντιμετωπίσει τη νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση. Καθίσταται αναγκαίο η αλληλεγγύη να φτάσει στο επίπεδο ενός μαχητικού διεθνισμού ικανού να συντονίσει τους αγώνες, να ανακτήσει την πρωτοβουλία μέσα από μια ατζέντα των λαών και να αλλάξει το συσχετισμό δυνάμεων προς όφελός τους.
Διακόσια χρόνια μετά τη Μάχη του Καραμπόμπο, συνεχίζουμε την πορεία που χάραξε ο Απελευθερωτής Σίμον Μπολίβαρ, αγωνιζόμενοι για την «μεγαλύτερη δυνατή ευτυχία» των λαών μας. Για έναν πιο δίκαιο κόσμο όπου δεν θα υπάρχει έλλειψη ψωμιού, ελευθερίας, υγείας και χαράς. Και γι’ αυτό σήμερα απαιτείται να αγωνιστούμε για την αυτοδιάθεση των λαών και την ανάδειξη του διεθνισμού σε γενικής αποδοχής καθήκον. Ο Κομανάντε Ούγκο Τσάβες ονειρεύτηκε αυτόν τον κόσμο και αυτό το Συνέδριο είναι πρόθυμο να τον κάνει πραγματικότητα.
Σε αυτά τα πλαίσια, το «200ετές Συνέδριο των Λαών» διακηρύττει:
- Υποστηρίζουμε όλες τις πρωτοβουλίες που αποσκοπούν στην εξάλειψη των διπλωμάτων ευρεσιτεχνίας για τα εμβόλια COVID-19, την προώθηση της παραγωγής και της διανομής εμβολίων σε μια λογική που επικεντρώνεται στην υπεράσπιση της ζωής προχωρώντας, στην επίτευξη ενός παγκόσμιου σχεδίου εμβολιασμού σύμφωνα με την αλληλεγγύη, την ισότητα και κοινωνική δικαιοσύνη.
- Καταδικάζουμε τα μονομερή καταναγκαστικά μέτρα και τις άλλες εγκληματικές επιθέσεις εναντίον της Μπολιβαριανής Δημοκρατίας της Βενεζουέλας, της Κούβας, της Νικαράγουας, της Μοζαμβίκης, της Ζιμπάμπουε, του Ιράν, της Ρωσίας, της Συρίας, της Παλαιστίνης, της Υεμένης, της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κορέας, της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας και των άλλων λαών του κόσμου.
- Εκφράζουμε την αλληλεγγύη μας στο δικαίωμα αυτοδιάθεσης της Δυτικής Σαχάρας, της τελευταίας αποικίας στην ηπειρωτική Αφρική, που βρίσκεται σε πόλεμο που της επιβλήθηκε από το Μαρόκο. Αναγνωρίζουμε τον νόμιμο αγώνα τους για την πλήρη αναγνώριση της Αραβικής Δημοκρατίας Σαχράουι.
- Καταγγέλλουμε τον πολλαπλασιασμό των βορειοαμερικανικών στρατιωτικών βάσεων στη Λατινική Αμερική και την Καραϊβική, καθώς και τη στρατιωτική τους ανάπτυξη στην περιοχή, καθώς αυτό αποτελεί επίθεση στην ειρήνη και την αυτοδιάθεση των λαών.
- Υποστηρίζουμε το δίκαιο αίτημα της Αργεντινής σχετικά με τα κυριαρχικά της δικαιώματα επί των εδαφών των Νήσων Μαλβίνες.
- Απαιτούμε από τον ιμπεριαλισμό των ΗΠΑ το σταμάτημα των επιθέσεων εναντίον της Βενεζουέλας και την επιστροφή της σφετερισμένης κληρονομιάς της Μπολιβαριανής Δημοκρατίας της Βενεζουέλας στον λαό της.
- Απορρίπτουμε τις νεοαποικιακές πρωτοβουλίες που βλάπτουν την κυριαρχία των λαών της Αφρικής.
- Εκφράζουμε την αλληλεγγύη μας στους λαούς του Πουέρτο Ρίκο, της Γαλικίας, της Χώρας των Βάσκων, της Καταλονίας και των Καναρίων Νήσων στον νόμιμο αγώνα τους για αυτοδιάθεση.
Καλούμε τους πολίτες του κόσμου να ενώσουν τις δυνάμεις τους για να παλέψουν για τη διατήρηση της ζωής, τη διαφύλαξη της την υπεράσπιση της κυριαρχίας των λαών και την οικοδόμηση νέων μοντέλων ανθρώπινης συνύπαρξης μέσω της ανάπτυξης μιας Ατζέντας 2021-2030 των λαών του κόσμου.
Ομοίως, το «200ετές Συνέδριο των Λαών» αποφασίζει:
- Να αναπτύξει, με βάση τις γεωγραφικές και τομεακές ιδιαιτερότητες, ένα σύστημα πολιτικής-ιδεολογικής κατάρτισης που θα διασυνδέει τις διαφορετικές εμπειρίες των πολιτικών και κοινωνικών οργανώσεων που συμμετέχουν σε αυτό το Συνέδριο.
- Να διασυνδέσει τις διάφορες επικοινωνιακές προσπάθειες των πολιτικών κομμάτων, κοινωνικών κινημάτων και άλλων λαϊκών οργανώσεων με σκοπό την παραγωγή και διάδοση του υλικού τους στη Διεθνή Πλατφόρμα Επικοινωνίας Ούγκο Τσάβες.
- Να συγκροτήσει ιμήματα των αντιπροσώπων αυτού του Συνεδρίου που ασχολούνται με την επικοινωνία, ανά τομέα και συμμετέχοντα έθνη, και να ενταχθούν ως φοιτητές στα προγράμματα του Διεθνούς Πανεπιστημίου Επικοινωνίας.
- Δημιουργία και/ή ενίσχυση των οργανωτικών δομών και άλλων μηχανισμών διασύνδεσης που υιοθετήθηκαν στις ομάδες εργασίας από τα πολιτικά κόμματα και τους τομείς που συμμετέχουν στο συνέδριο, προκειμένου να εναρμονιστούν με τις ατζέντες μάχης που εγκρίθηκαν στις εν λόγω ομάδες και να εφαρμόσουν τις αποφάσεις που ελήφθησαν της ολομέλεια αυτού του Συνεδρίου.
- Να ιδρυθεί ένα κέντρο στρατηγικής σκέψης, αποτελούμενο από τα πολιτικά κόμματα και τις κοινωνικές οργανώσεις που παρευρέθηκαν σε αυτό το Συνέδριο, ικανό να οικοδομήσει έναν πόλο για την απελευθέρωση των λαών του κόσμου και τη χειραφέτηση της ανθρώπινης υπόστασης.
Εγκρίθηκε στην πόλη του Καράκας, λίκνο του απελευθερωτή Σιμόν Μπολίβαρ και πρωτεύουσα της Μπολιβαριανής Δημοκρατίας της Βενεζουέλας στις 23 Ιουνίου 2021.
