Η υστερία αυτή έχει σε πρώτο επίπεδο πολιτικά χαρακτηριστικά, είναι ωστόσο επιπλέον βαθιά πολιτισμική: Αντλώντας εκτός χρόνου προπαγανδιστικά εφέ από το παλιό αντισοβιετικό οπλοστάσιο, μετατρέπει το σκιάχτρο του κλασικού αντικομμουνισμού σε παροξυσμό ρωσοφοβίας. Καθετί ρωσικό, γράμματα και τέχνες και μια μακριά πολιτιστική παράδοση, αποβάλλονται από τις δυτικές κοινωνίες, ενώ ακόμα κι οι ανάπηροι Ρώσοι αθλητές αποκλείονται από τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Λαμβάνοντας διαστάσεις συστημικού ρατσισμού, η μισαλλοδοξία που σήμερα καλλιεργείται στρέφεται με άμεσο τρόπο ενάντια σε αξίες και κατακτήσεις του ανθρώπινου πολιτισμού από τις αποκαλούμενες «πανανθρώπινες». Σε συνθήκες που αρχίζουν να ξεπερνούν σε ένταση ακόμη και την κρίση των πυραύλων του 1962, ο ευρωατλαντισμός βυθίζει πλέον τον πλανήτη σε ένα νέο ψυχροπολεμικό τέλμα, που δεν αποκλείει ακόμη και θερμοπυρηνικά σενάρια, ενώ δημιουργεί συνθήκες για νέα παγκόσμια ύφεση.
Η απέλαση των 12 Ρώσων διπλωματών δεν αποτελεί μεμονωμένο επεισόδιο. Σηματοδοτεί, αντίθετα, μια εμβληματική κλιμάκωση στο πλαίσιο αλυσσίδας ενεργειών της σημερινής ελληνικής κυβέρνησης που, ακολουθώντας κατά γράμμα την ΝΑΤΟϊκή γραμμή, συχνά ακόμη και προτρέχοντας - εμφανέστατο παράδειγμα, η ενθουσιώδης εμπρηστική ρητορική του ίδιου του Έλληνα Πρωθυπουργού – σέρνει τη χώρα μας σε τροχιά άμεσης και επικίνδυνης πολεμικής εμπλοκής ήδη από την αρχή της ουκρανικής κρίσης: Από «ελληνικά» καλάσνικοφ και αντιαρματικά, βαφτισμένα ως «αμυντικό υλικό», δώρο στο καθεστώς Ζελένσκι έως την προώθηση προς τα Ουκρανικά σύνορα, από το Στεφανοβίκι μέχρι την Αλεξανδρούπολη, χιλιάδων μονάδων αμερικανονατοϊκών ελικοπτέρων, αεροπλάνων, οχημάτων μεταφοράς προσωπικού και τανκς – αυτών που αρνήθηκαν να στηρίξουν τεχνικά οι εργαζόμενοι στα τρένα παίρνοντας στάση ανάλογη με τις καλύτερες αγωνιστικές παραδόσεις του Ελληνικού λαού.
Η ελληνική κυβέρνηση απελαύνει μαζικά Ρώσους διπλωμάτες την ίδια στιγμή που, έχοντας συνυπογράψει τις εξωντωτικές κυρώσεις, με τις οποίες η Ε.Ε. πυροβολεί τα ίδια της τα πόδια, συμβάλλει στη διεύρυνση μιας τετραπλής κρίσης, ενεργειακής, οικονομικής, επισιτιστικής και εργασιακής, με έντονα ταξικά χαρακτηριστικά, καθώς στρέφεται ενάντια στη συντριπτική πλειονότητα του λαού μας.
Τι άλλο θα μπορούσε να κάνει ωστόσο μια κυβέρνηση, που επιβάλει στην Ελληνική Βουλή ομιλία του Ζελενσκυ, παρουσιάζοντας τον ως αρχάγγελο της παγκόσμιας πάλης για ελευθερία; Τον κορυφαίο πολιτειακό παράγοντα ενός καθεστώτος, που έχει κηρύξει παράνομα 11 κοινοβουλευτικά κόμματα, από την Αξιωματική Αντιπολίτευσης μέχρι το ΚΚ Ουκρανίας, με εκατοντάδες πολιτικά τους στελέχη φυλακισμένα κι άλλα τόσα αγνοούμενα ή εκτελεσμένα - που δε διστάζει να παραδεχτεί την εκτέλεση με συνοπτικές διαδικασίες ως «πράκτορα της Μόσχας» ενός μέλους της ίδιας της Ουκρανικής διπλωματικής αντιπροσωπείας στις συνομιλίες ειρήνευσης. Υπενθυμίζουμε ότι η κυβέρνηση δεν βρήκε κουβέντα να πει τότε που χρειαζόταν, προκειμένου να υπερασπιστεί τα συμφέροντα των 100.000 ουκρανών πολιτών ελληνικής καταγωγής στην περιοχή της Μαριούπολης: Όταν το καθεστώς του Κιέβου έθετε προπολεμικά εκτός νόμου τη ρωσική, την ελληνική κ.α. μειονοτικές γλώσσες και καταστούσε νομικά πολίτες με μειωμένα δικαιώματα, μεταξύ άλλων, ολόκληρο τον ρωσικής καταγωγής πληθυσμό, που αποτελεί και την πλειοψηφία στην ανατολική Ουκρανία, αλλά και τους 100.000 Έλληνες της Μαριούπολης. Ο Ζελένσκυ τίμησε αυτή τη στάση της ελληνικής κυβέρνησης με μια κορυφαία πρόκληση: Δίνοντας ο ίδιος το λόγο, για ν’ απευθυνθεί στην Ελληνική Βουλή, σε ελληνοουκρανό «υπερασπιστή της Μαριούπολης» του δολοφονικού Τάγματος Αζόφ – με τον αγκυλωτό στη σημαία του και τατουάζ στα σώματα των μελών του - ντυμένο την προβιά του «αντιφασίστα»...
Όταν τα καθεστωτικά μέσα επιβάλουν σιγή ασυρμάτου σε κάθε πραγματικά αντίθετη με τον πόλεμο φωνή ενώ ένας ναζί μιλάει στην Ελληνική Βουλή, μάλλον θα είχαμε υπερβολικές απαιτήσεις, ζητώντας απ’ την ελληνική κυβέρνηση να συστρατεύσει το διπλωματικό της οπλοστάσιο για άμεσο τερματισμό του πολέμου στην Ουκρανία, με νίκη της διπλωματίας έναντι των όπλων. Πως θα μπορούσε να το κάνει αυτό, την ώρα που ξηλώνει τις σχέσεις με όσους υπερασπίζονταν ακόμα τα συμφέροντα της χώρας μας; Γι’ αυτό κι αρκείται να παρακολουθεί αμήχανη την ενίσχυση του διεθνούς ρόλου της Τουρκίας, που όντας ΝΑΤΟική χώρα κάνει τα ακριβώς αντίθετα από μας: Μια ενίσχυση, που αργά ή γρήγορα θα χρησιμοποιηθεί με ευθύ τρόπο ενάντια στα συμφέροντα της χώρας μας, της Κύπρου, του ελληνικού και του κυπριακού λαού.
Αθήνα, 7 Απριλίου 2022
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΕΣΧΗ ΦΙΛΩΝ ΤΗΣ ΚΡΙΜΑΙΑΣ