Παρασκευή 16 Αυγούστου 2024

Μια ύποπτη διαμεσολάβηση, REDH/Τμήμα Αργεντινής

Οι πρόεδροι Πέτρο και Λούλα προτείνουν μια ασυνήθιστη «μεταβατική κυβέρνηση συγκατοίκησης και νέες ελεύθερες εκλογές» στη Βενεζουέλα για να κατευνάσουν την ακατανόητη ανυπομονησία τους να μάθουν τα οριστικά αποτελέσματα των προεδρικών εκλογών. Αν και οι δύο περίμεναν δυόμισι μήνες για να μάθουν το οριστικό αποτέλεσμα των προεδρικών εκλογών στο Μεξικό λόγω της αμφισβήτησης που κατέθεσε ο Χότσιτ Γkλάλβες εκ μέρους της δεξιάς στη χώρα αυτή, τι τους συμβαίνει τώρα;

Γιατί δεν περιμένουν τις προθεσμίες που προβλέπει ο νόμος, ο οποίος δίνει στο Εθνικό Εκλογικό Συμβούλιο έως και 30 ημέρες μετά τις εκλογές για να ανακοινώσει τα οριστικά αποτελέσματα; 

Δεν γνωρίζουν ότι τα αποτελέσματα δεν μπόρεσαν να δημοσιευθούν άμεσα και λεπτομερώς λόγω της μαζικής κυβερνοεπίθεσης στις πλατφόρμες μετάδοσης του CNE; 

Επιπλέον, λόγω της εκστρατείας των φασιστικών δεξιών μέσων ενημέρωσης και της προκλητικής ανακήρυξης του Γκονσάλες ΟΥρούτια ως νικητή των εκλογών, το θέμα έπρεπε να οδηγηθεί στα δικαστήρια και τώρα βρίσκεται ενώπιον του εκλογικού τμήματος του Ανώτατου Δικαστηρίου, το οποίο έχει στη διάθεσή του όλα τα πρακτικά που παρουσίασαν το CNE και οι πολιτικές οργανώσεις, και θα πρέπει να περιμένουμε αυτόν τον ανώτατο δικαστικό βαθμό να ανακοινώσει την απόφασή του.

Η πρόταση των δύο προέδρων είναι προσβλητική, διότι θεωρεί δεδομένο ότι υπήρξε νοθεία στις εκλογές της Βενεζουέλας, μια ανεύθυνη και άδικη κατηγορία που δεν είναι τυχαία απόλυτα σύμφωνη με το σχέδιο της Ουάσινγκτον. Ο πρόεδρος Τζο Μπάιντεν έχει ήδη εκφράσει την υποστήριξή του στην πρόταση των δύο νοτιοαμερικανών προέδρων και υποστηρίζει τη διεξαγωγή νέων εκλογών στη Βενεζουέλα, ένας ελιγμός που συνεπάγεται την άρνηση της νομιμότητας του προέδρου Νικολάς Μαδούρο και ανοίγει την πόρτα για να διοριστεί ένας Γκουαϊδό Νο 2 σε αυτή τη «μεταβατική κυβέρνηση» και έτσι να επιτευχθεί η επιθυμητή «αλλαγή καθεστώτος» στη Βενεζουέλα, το πρώτο βήμα για την οριστική κατάληψη των μεγαλύτερων αποθεμάτων πετρελαίου στον κόσμο.

Επιολέον, μια κυβέρνηση συγκατοίκησης, πώς θα ήταν αυτό; Γιατί δεν το πρότεινε ο Λούλα όταν οι ορδές του Ζαΐρ Μπολσονάρου κατέλαβαν την Μπραζίλια, ισχυριζόμενες ότι τους έκλεψαν τις εκλογές; Δεν το έκανε για πολύ σοβαρούς λόγους, τους ίδιους λόγους που τώρα εγκαταλείπει  απαιτώντας «μεταβατική κυβέρνηση και νέες εκλογές» στη Βενεζουέλα.

Στο ίδιο πνεύμα, γιατί ο Πέτρο δεν καλεί τον Αλβάρο Ουρίμπε  να μοιραστεί την κυβέρνηση και να επιτύχει έτσι την επί μακρόν καθυστερημένη ειρήνευση της Κολομβίας; Για να καταδείξει τα πλεονεκτήματα της πρότασής του, ο Κολομβιανός πρόεδρος επικαλείται την εμπειρία του Εθνικού Μετώπου (1958-1974), του συμφώνου μεταξύ συντηρητικών και φιλελευθέρων που προκάλεσε ακριβώς τον ένοπλο αγώνα και τη βία στην Κολομβία.

Τόσο ο Λούλα όσο και ο Πέτρο θα έπρεπε να γνωρίζουν ότι μια κυβέρνηση συνασπισμού μεταξύ ενός νεοαποικιακού και πραξικοπηματικού  φασισμού  και των τσαβιστικών δυνάμεων θα ήταν μια ανοησία, μια πραγματική άσκηση ενάντια στη φύση, όπως έλεγαν οι αρχαίοι, της οποίας το αποτέλεσμα, όπως διδάσκει η ιστορία, δεν θα ήταν άλλο από έναν εμφύλιο πόλεμο. Κάτι που κανείς δεν θα επιθυμούσε για την πολύπαθη και Μπολιβαριανή Δημοκρατία της Βενεζουέλας.

 Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο, σε μια χειρονομία που τον διακρίνει ως πολιτικό άνδρα, ο Μεξικανός πρόεδρος Αντρές Μανουέλ Λόπες Ομπραδόρ   δήλωσε ότι θα περιμένει την τελική ετυμηγορία των εκλογικών αρχών της Βενεζουέλας προτού λάβει απόφαση.

Μετάφραση: Bαγγέλης Γονατάς