Η Παλαιστινιακή υπόθεση δέχεται ένα βαρύ προσωρινό χτύπημα από τον ιμπεριαλιστικό άξονα υπό τις ΗΠΑ με Τουρκία και Ισραήλ να μοιράζονται γεωπολιτικά την Συρία.
Θα χρειαστεί βεβαίως μια ουσιαστική και με λεπτομέρεια πολιτική, γεωπολιτική ανάλυση για τα συμβαίνοντα στην Συρία.
Η Συρία άντεξε τον διαμελισμό της ως ανεξάρτητη χώρα, που διασφάλιζε θρησκευτικές πολυάριθμες θρησκευτικές και εθνικές μειονότητες της έναντι της τζιχαντιστικής τρομοκρατίας, όταν από το 2011, η περίφημη «Αραβική άνοιξη», (made in USA), δεν κατάφερε να επιβάλει, αυτό που κατάφερε σε άλλες χώρες την εποχή εκείνη, (Λιβύη, Ιράκ) με μισθοφόρους τζιχαντιστές.
Πρόκειται για μια τρομοκρατική, πολυάριθμη, δύναμη, εκπαιδευμένη, χρηματοδοτούμενη από ΗΠΑ, Τουρκία και Ισραήλ, μισθοφόροι Ουιγούροι, Αφγανοί, Τουρκμένοι, Τσετσένοι, κλπ) που σήμερα η «δημοκρατική Δύση» βαφτίζει Σύριους αντάρτες και «επίσημη αντιπολίτευση» απέναντι στην κυβέρνηση Άσαντ που κατέρρευσε γρήγορα, πολιτικά και στρατιωτικά σε μια πρωτοφανή καλά προετοιμασμένη στρατιωτική επίθεση με πάτρωνες την Τουρκία με την Αλ Νούσρα και όχι μόνο, και την YPG – YPF ( Κούρδους ) από ΗΠΑ. Η κουρδική ένοπλη δύναμη και η τζιχαντιστική μισθοφορική δύναμη δεν έχουν βρει έως τώρα ένα “modus vivendi”. Και αυτό αποτελεί μα δύσκολο στοιχείο ανάλυσης. ΗΠΑ και Τουρκία σίγουρα θα διαπραγματευτούν και αυτή την εξέλιξη που τώρα «τρέχει».
Διαφάνηκε η αμέριστη συνεργασία Ισραήλ – Τουρκίας, κυρίως σε επίπεδο μυστικών υπηρεσιών που μοιράζονται σοβαρά τακτικά συμφέροντα στην ευρύτερη περιοχή. Δεν είναι τυχαία η πρόσφατη συνάντηση στην Άγκυρα μεταξύ των αρχηγών της Μοσσάντ και ΜΙΤ, όπου τα θέματα ( παρά των στρατηγικών τους διαφόρων ) συμφώνησαν στην συγκυριακή σύμπτωση γεωπολιτικών τακτικών και επιδιώξεων στην Σύρια, που τους έδωσαν την ευκαιρία να προχωρήσουν σε άμεσες στρατιωτικές ενέργειες. Η απειλή για το μέλλον της ρωσικής αεροπορικής βάσης Χιμνειμ στην επαρχία Λατάκια της Συρίας και η Ρωσική ναυτική εγκατάσταση στην Ταρτούς στην ακτή επιβαρύνει ακόμα την κατάσταση,τις εξελίξεις στην ευρύτερη περιοχή. Ερωτηματικά προκύπτουν, που γρήγορα θα μας δώσουν πιο πειστικά επιχειρήματα για να κατανοήσουμε ολόκληρη την συνθέτη κατάσταση που εξελίσσεται.
Η αλυσίδα των γεγονότων έχει στον κεντρικό πυρήνα της, την μαρτυρική Παλαιστίνη. Η περίπτωση του Λιβάνου είναι επίσης στρατηγικής σημασίας, αφού ανακόπτεται πλέον η χώρα μεταφορικά λόγο των τελευταίων εξελίξεων στην Συρία.Ο Λίβανος, πλέον χωρίς άμεσο συνοριακό σύμμαχο αποτελεί «θεωρητικά» επόμενο στόχο της στρατιωτικής εισβολής από το Ισραήλ.
Με την γενοκτονία της κυβέρνησης Νετανιάχου, στην Γάζα και την Δυτική όχθη, την επιδίωξη της εγκληματικής κυβέρνησης του Ισραήλ, να επεκτείνει τον πόλεμο στον Λίβανο, τον υπαρκτό κίνδυνο γενικευμένου πολέμου με Ιράν, την σκληρότατη στρατιωτική σύγκρουση στην Ουκρανία όπου αυξάνεται ραγδαία η αρνητική επίπτωση για ΗΠΑ- ΝΑΤΟ, Μεγ. Βρετανία και λοιπές ευρωπαϊκές χώρες της ΕΕ, επέφερε την ανάγκη να αποσυρθούν προς Λίβανο, σοβαρές στρατιωτικές δυνάμεις από την Συρία (Χεζμπολάχ) εξειδικευμένο στρατιωτικό προσωπικό προς Ρωσία και Ιράν, ξεκίνησε η μεγάλη στρατιωτική επίθεση έναντι της κυβέρνησης Άσαντ.
Μια κίνηση που συνδυάζεται με ότι συμβαίνει στον πόλεμο ΝΑΤΟ – ΡΩΣΙΑΣ στην Ευρώπη, στην Ουκρανία. Μπροστά μας ένα σύνθετο παζλ, τόσο πολιτικό, γεωπολιτικό και στρατιωτικό που όσες δυνάμεις κάνουν απόπειρες εύκολων απαντήσεων με αναφορές σε «πολλαπλούς ενδοϊμπεριαλιστικούς πολέμους» ή και «δικτατορίες» που καταρρέουν επιλέγουν εύκολα οκτάστηλα και λανθασμένες πολιτικές αναλύσεις που στερούνται ιστορικό βάθος, την πλανητική διάσταση, την βαθιά παγκόσμια καπιταλιστική κρίση, των επερχόμενων συγκρούσεων που δεν επιδέχονται εύκολες απαντήσεις.
Η αντιιμπεριαλιστική στρατηγική χρειάζεται πολλαπλά εργαλεία, θεωρητικά και πρακτικά για να αντιμετωπιστεί. Κινήματα μαζικά για ειρήνη και διπλωματικό διάλογο, αλλά και ισχυρή επιμονή στις αρχές της αντίστασης των λαών. Πολιτικής και ένοπλης όταν η ζωή το απαιτεί ( Παλαιστίνη σήμερα).
Η δυτική αφήγηση που θα μας περιβάλλει τις επόμενες μέρες είναι ένα πολυπαιγμένο «έργο». Ο «κακός Άσαντ και η «καλοί» τζιχαντιστές» που ξαφνικά λάτρεψαν τον δυτικό δημοκρατικό δρόμο ….
Μια χώρα που αιμορραγεί για πάνω από 14 χρόνια, δημογραφικά ( 6 -7 εκατομμύρια, κυρίως, οικονομικοί πρόσφυγες ) οικονομικά, διατροφικά και ενεργειακά, με συνεχή πόλεμο σε όλα τα μέτωπα και που πολύ βιάζονται να χαρακτηρίσουν δικτατορικό το προηγούμενο κυβερνητικό σχήμα, αγνοώντας την ιστορία της χώρας, τις ευαίσθητες ισορροπίες που έπρεπε να διαφυλάξουν εν μέσω πολέμου, την κοινωνική, πολιτική, ειρηνική συμβίωση των πολυάριθμων θρησκευτικών ομάδων και την υπάρχουσα οικονομική και κοινωνιολογική ανομοιογένεια, για να μην αναφερθούμε στις τεράστιες οικονομικές δυσκολίες στην καθημερινή επιβίωση του συριακού λαού που επιδέχεται μια βάρβαρη πολιτική οικονομικών κυρώσεων από την Δύση, που επέφερε μαζική πολυδιάστατη ακραία φτώχεια. Εάν όλα αυτά συνδυαστούν, μελετηθούν και αναλυθούν, τα στρατηγεία των ιμπεριαλιστών και των συμμάχων τους είδαν μια «ευκαιρία» που περίμεναν 14 χρόνια στη Συρία.
Οι αλεβίτες, σουνίτες, σιίτες, χριστιανοί ορθόδοξοι, δρούζοι, κλπ, και βεβαίως αρκετές πολιτικές δυνάμεις της χώρας (τα δυο κομμουνιστικά κόμματα) βρέθηκαν κυβερνητικοί σύμμαχοι με τεράστιες ιδεολογικές διαφορές με το Μπάαθ, βασισμένοι μόνο στην εδαφική ακεραιότητα της χώρας τους που έπρεπε να υπερασπίσουν είναι ιστορικές συγκυρίες που τις έχουμε βιώσει σε πολλές χώρες.
Σε μια ιστορική συγκυρία που διαγράφεται εξαιρετικά επικίνδυνη για την ανθρωπότητα με πιθανούς πολυάριθμους και με τάσεις γενίκευσης πολέμων σε αρκετές περιοχές του πλανήτη, χρειάζεται τεράστια ιδεολογική αντοχή, ιστορική γνώση, ιδεολογική, αντί ιμπεριαλιστική και φιλειρηνική προσήλωση, σε βάθος όπως και στην ανάγκη να κτιστούν τεράστιες γέφυρες αλληλεγγύης, πολιτικής και πρακτικής, με λαούς και χώρες αλλά και κινήματα που έχουν ως βασικό ιστορικό καθήκον την διαφύλαξη της ύπαρξης τους, της ανεξαρτησίας τους, την ταξική τους απελευθέρωση, όπως ηρωικά και παραδειγματικά πράττει σήμερα ο Παλαιστινιακός λαός.
Καθήκον μας να αναζητούμε πειστικές απαντήσεις στις δύσκολες εξισώσεις και όχι να αναζητούμε τις επιδερμικές αφηγήσεις που εξυπηρετούν τους θύτες.