Φτάσαμε στο Μινσκ στις 13 Μαΐου μετά από ταξίδι μιας ολόκληρης μέρας. Μέχρι το 2021 μπορούσες να ταξιδέψεις μέσα σε λίγες ώρες με απευθείας πτήσεις. Όμως μετά την αναγκαστική προσγείωση του αεροπλάνου που μετέφερε τον Λευκορώσο ακροδεξιό Ρομάν Προτασεβιτς, το 2021, τα κράτη της ΕΕ κατηγόρησαν την κυβέρνηση της Λευκορωσίας για «κρατική αεροπειρατεία», επιβάλλοντας «κυρώσεις», συμπεριλαμβανομένης της απαγόρευσης πτήσεων. Έτσι, η διάρκεια και το κόστος του αεροπορικού ταξιδιού στη χώρα έχει εκτιναχθεί, αφού γίνεται συνήθως μέσω τρίτων χωρών. Γι’ αυτό μπήκαμε στη χώρα από την ξηρά μέσω του Βίλνιους, πρωτεύουσας της Λιθουανίας.

Φτάνοντας στα σύνορα της Λευκορωσίας σε ελάχιστα λεπτά, κατανοούμε το μέγεθος της πρόκλησης των Δυτικών να πραγματοποιήσουν τη Σύνοδο του ΝΑΤΟ στο Βίλνιους το 2023, μόλις λίγα μέτρα από τη χώρα. Η είσοδος από ένα γειτονικό κράτος του ΝΑΤΟ είναι επόμενο να συνεπάγεται πολύωρο έλεγχο. Αλλά αυτή είναι πρώτη και τελευταία φορά που συναντήσαμε σώματα ασφαλείας στο ταξίδι μας στην «τελευταία δικτατορία της Ευρώπης», όπως συνηθίζουν να τη χαρακτηρίζουν τα αστυνομοκρατούμενα δυτικά κράτη.

Άφιξη στην «τελευταία σοβιετία» της Ευρώπης

Από το 2022, η Λευκορωσία έχει υποστεί μέτρα οικονομικού καταναγκασμού με δικαιολογία την αποκαλούμενη από την Δύση «συμμετοχή στον πόλεμο της Ρωσίας στην Ουκρανία». Όπως στην περίπτωση της Ρωσίας, έτσι και εδώ είναι εύκολο να διαπιστώσει κανείς ότι τα μέτρα αυτά απέτυχαν να φέρουν την οικονομική καταστροφή της χώρας. Αντίθετα δεν παρατηρούμε τίποτα που να θυμίζει την εξαθλίωση που συναντάει κανείς όχι μόνο σε άλλες χώρες υπό καθεστώς «κυρώσεων», αλλά και στις πρωτεύουσες των περισσότερων αναπτυγμένων δυτικών μητροπόλεων. Είναι μια πόλη καθαρή, πράσινη (τα δάση καλύπτουν το 40,2% συνολικά της χώρας), με ανεπτυγμένες δημόσιες μεταφορές και υποδομές.

Επιπλέον, στο Μινσκ λειτουργεί πληθώρα μεγάλων καταστημάτων και αγορών. Μετά την αποχώρηση κάποιων πολυεθνικών ομίλων εξαιτίας των «κυρώσεων» έχουν παρατηρηθεί κρατικοποιήσεις των επιχειρήσεων ή ανάληψή τους από ντόπιες εταιρείες με την διευκόλυνση του κράτους. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα η ίδια επιχείρηση να λειτουργεί με άλλο όνομα και διαφορετική ιδιοκτησία, διατηρώντας το προσωπικό και το καταναλωτικό περιεχόμενο, όπως έγινε στην περίπτωση των McDonalds, που στη θέση τους λειτουργούν πλέον τα  Vkusno & tochka («Νόστιμο και αυτό είναι όλο»). Βλέπουμε και επιγραφές δυτικών μονοπωλίων, που συνεχίζουν να λειτουργούν μέσω αντιπροσώπων ή franchise. Μια τέτοια περίπτωση είναι η Coca Cola. Επίσης άλλοι δυτικοί όμιλοι συνεχίζουν να λειτουργούν, αλλά με περιορισμένες δραστηριότητες, όπως για παράδειγμα αυτοκινητοβιομηχανίες που δεν πουλούν πλέον αυτοκίνητα και έχουν περιοριστεί σε επισκευές των υπαρχόντων.

Τα κτίρια της πόλης παραπέμπουν σε σοβιετικές μαζικές κατοικίες, αλλά δεν είναι εγκαταλελειμμένα ή απαρχαιωμένα, όπως σε πολλές πρώην σοσιαλιστικές χώρες της Ευρώπης. Νέα κτίρια χτίζονται για να κατοικήσει ο αυξανόμενος πληθυσμός του Μινσκ. Στη σοβιετική αίσθηση προσθέτουν οι στολισμοί για την πρόσφατη επέτειο για τα 80 χρόνια της Αντιφασιστικής Νίκης στους κεντρικούς δρόμους, στα δημόσια κτίρια, ακόμα και στα μέσα μαζικής μεταφοράς.

Όμως πέρα από το επετειακό κομμάτι, στη Λευκορωσία δεν υπήρξε «αποκομμουνιστικοποίηση» – «δεν γκρεμίσαμε τα μνημεία» είχε άλλωστε δηλώσει ο πρόεδρος Αλεξάντερ Λουκασένκο. Πράγματι, αν και γνωρίζαμε πως η Λευκορωσία είναι η χώρα της πρώην ΕΣΣΔ, που έχει διατηρήσει περισσότερο τα σοβιετικά στοιχεία, αυτό που είδαμε ήταν αναπάντεχο.

Η πόλη είναι γεμάτη με σοσιαλιστικά μνημεία και αγάλγματα, ενώ κάθε χώρος που επισκεφτήκαμε, από τα σχολεία μέχρι τα νοσοκομεία είχε ένα μικρό μουσείο σοβιετικής ιστορίας. Στο ιστορικό κέντρο βρίσκεται η Πλατεία της Νίκης, αφιερωμένη στους πεσόντες του Μεγάλου Πατριωτικού Πολέμου, όπου δεσπόζει ένας τεράστιος οβελίσκος 40 μέτρων με γλύπτες αναπαραστάσεις από τη δράση των Λευκορώσων παρτιζάνων και του σοβιετικού στρατού. Ακριβώς μπροστά του, η αθάνατη φλόγα καίει από το 1961 και δεξιά-αριστερά εκτίθενται πλάκες με τα ονόματα των ηρωικών πόλεων: Λένινγκραντ, Βόλγογκραντ, Οδησσός και πολλών άλλων. Στα κτίρια γύρω από την Πλατεία Νίκης είναι γραμμένο με κόκκινα γράμματα: «Η ηρωική πράξη του λαού είναι αθάνατη».

Επισκεφτήκαμε επίσης το Μουσείο-Σπίτι του Πρώτου Συνεδρίου του Ρωσικού Σοσιαλδημοκρατικού Εργατικού Κόμματος, καθώς και το μεγαλειώδες Κρατικό Μουσείο του Μεγάλου Πατριωτικού Πολέμου της Λευκορωσίας, όπου οι μνήμες της αντιφασιστικής νίκης και της εποχής του σοσιαλισμού διατηρούνται ζωντανές.

Ξενάγηση στο Εθνικό Παιδικό Τεχνολογικό Πάρκο – «Μαθαίνουμε τον κόσμο, ώστε να μπορούμε να τον αλλάξουμε»

Το Εθνικό Παιδικό Τεχνολογικό Πάρκο βρίσκεται λίγο έξω από το ιστορικό κέντρο του Μινσκ, δίπλα στο δάσος Τσερβιάκοβο. Πρόκειται για ένα δημόσιο εκπαιδευτικό κέντρο, που εποπτεύεται από το υπουργείο Παιδείας. Η είσοδος είναι στολισμένη λόγω της πρόσφατης επετείου με ένα άγαλμα της Νίκης, η κοκκινη σημαια με το σφυροδρέπανο, ένα μεγάλο αστέρι και σε περίοπτη θέση ο Στάλιν.

Σε έναν τοίχο είναι ζωγραφισμένο ένα μεγάλο γκράφιτι του Γιούρι Γκαγκάριν, του σοβιετικού πιλότου που έγινε ο πρώτος Άνθρωπος του Διαστήματος. Σε άλλο τοίχο υπάρχει γκράφιτι με την Μπέλκα και την Στρέλκα, τις δύο σκυλίτσες από την Ρωσία που έγιναν τα πρώτα ζώα που μπήκαν σε τροχιά γύρω από τη Γη και προσγειώθηκαν με ασφάλεια στις 19 Αυγούστου 1960.

«Εδώ έρχονται οι καλύτεροι μαθητές της 9ης-11ης τάξης. Το πρώτο βήμα είναι να φοιτήσουν για 24 ημέρες. Μετά επιστρέφουν στα σχολεία τους και συνεχίζουν να σπουδάζουν εδώ εξ αποστάσεως, ετοιμάζοντας τις εργασίες τους που τους δινονται. Αν είναι επιτυχημένες, τότε λαμβάνουν σύστάση εισαγωγής στο πανεπιστήμιο χωρίς εξετάσεις. Φέτος 179 άτομα πήραν αυτή τη σύσταση. Το κάθε εργαστήριό μας έχει σύνδεση με το αντίστοιχο πανεπιστήμιο, ενώ συνήθως εργάζονται εδώ καθηγητές πανεπιστημίων. Έτσι συνήθως τα παιδιά που αποφοιτούν από εδώ και μπαίνουν στο πανεπιστήμιο, δουλεύουν με τους ίδιους καθηγητές, δασκάλους και το πανεπιστήμιο που είχαν εδώ. Η ιδέα είναι οι μαθητές να ξεκινήσουν την επιστημονική τους εκπαίδευση σε διαφορετικούς τομείς, για να μπορούν να επιλέξουν τον καλύτερο με βάση τις ικανότητες, τα ενδιαφέροντά τους και να πάνε στο πανεπιστήμιο με αυτή την ειδική εξειδίκευση. Στη συνέχεια μπορούν να βρουν τον πρώτο τους χώρο εργασίας, καθώς εκπρόσωποι από 60 επιχειρήσεις έρχονται εδώ για να γνωρίσουν τους μαθητές. Η κατεύθυνση που έχουμε εδώ είναι η άμεση επικοινωνία και η συνεργασία με τις επιχειρήσεις. Έτσι, οι επιχειρήσεις προτείνουν τα θέματα των εργασιών και τα παιδιά εργάζονται σε αυτά τα έργα» μας αναφέρουν οι υπεύθυνοι του ινστιτούτου.

Το τεχνολογικό πάρκο διαθέτει 15 προγράμματα, από οποία επισκεφτήκαμε τα πέντε. Στο τμήμα της Αεροδιαστημικής, που συνεργάζεται με την Ακαδημία Αεροπορίας, οι μαθητές και οι μαθήτριες κάθονταν σε ένα στρογγυλό τραπέζι και κατασκεύαζαν ρέπλικες αεροσκαφών εν είδει μοντελισμού. Σε κάποιες απαντήσεις είναι φανερή η σοβιετική παιδεία. «Νομίζω ότι η αεροδιαστημική είναι πολύ σημαντική για όλους μας, επειδή μπορούμε να μάθουμε τον κόσμο, ώστε να είμαστε σε θέση να τον αλλάξουμε, για να έχουμε ένα πιο ευτυχισμένο μέλλον ως άνθρωποι» μας απάντησε μια μαθήτρια στο ερώτημα γιατί διάλεξε αυτη την κατεύθυνση.

Η πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση στη Λευκορωσία είναι είναι αποκλειστικά δωρεάν και δημόσια. Στην τριτοβάθμια, οι ιδιωτικές σχολές είναι ελάχιστες και αυτές σε επίπεδο ινστιτούτου, ενω υπάρχουν αυστηροί περιορισμοί στις ξένες επενδύσεις στον τομέα της εκπαίδευσης.

«Μετακομίσαμε στη Λευκορωσία μετά τον πόλεμο και δεν αντιμετώπισα καμία διάκριση, αλλά το αντίθετο. Η ατμόσφαιρα είναι πολύ φιλική. Όλοι θέλουν να σε βοηθήσουν και επίσης ενδιαφέρονται για τον διαφορετικό πολιτισμό, θέλουν να μάθουν για την ουκρανική κουλτούρα. Επίσης αν έχουν τις σημειώσεις και ο συμμαθητής τους δεν τις έχει, φυσικά θα του τις δώσουν. Είναι πολύ συνηθισμένο εδώ να μοιράζεσαι τις σημειώσεις σου, να βοηθάς στις εξετάσεις. Πρέπει να περάσουμε τις εξετάσεις όλοι» αναφέρει ένα προσφυγάκι από την Ουκρανία.

«Στην ομάδα μας, έχουμε μαθητές από διαφορες κοινωνικές σφαίρες. Για παράδειγμα, εγώ είμαι από την πρωτεύουσα και πολλοί είναι από μικρές πόλεις. Και άκουσα ότι υπάρχουν και κάποιοι φοιτητές από μικρά χωριά και μπορώ να πω ότι δεν υπάρχει κανένας ανταγωνισμός. Δεν υπάρχει ρατσισμός. Δεν υπάρχει εκφοβισμός μόνο και μόνο επειδή είσαι φτωχότερος από κάποιον άλλον. Έτσι μπορώ να πω ότι δεν υπάρχει κανένα τέτοιο πρόβλημα, όχι μόνο στο Τεχνολογικό Πάρκο, αλλά γενικά στο σχολείο» απαντάει άλλη μαθήτρια σε άπταιστα αγγλικά.

Συνάντηση με την ηγεσία του ΚΚ Λευκορωσίας: «Έχουμε δικτατορία της δικαιοσύνης και της λαϊκής εξουσίας, η χώρα μας είναι παράδειγμα λαϊκής δημοκρατίας»

Στη συνέχεια, επισκεφτήκαμε τα γραφεία του ΚΚ Λευκορωσίας, που κατέχει την τρίτη θέση στην Βουλή των Αντιπροσώπων, μετά από το φιλοπροεδρικό κόμμα «Μπελάγια Ρωσία» και το κεντροαριστερό Ρεπουμπλικανικό Κόμμα Εργασίας και Δικαιοσύνης και πάνω από το εθνικοπατριωτικό Φιλελεύθερο Δημοκρατικό Κόμμα της Λευκορωσίας. 

Ο Πρώτος Γραμματέας της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚ, Σεργκέι Συράνκοφ, ξεκαθαρίζει: «Φυσικά και υπάρχει δικτατορία στη Λευκορωσία. Η δικτατορία της δικαιοσύνης, η δικτατορία του εργαζόμενου λαού και της λαϊκής εξουσίας. Έτσι, μπορούμε να ζούμε ως κυρίαρχοι στην χώρα μας. Έχουμε μια πολύ ανοιχτή πολιτική για όλο τον κόσμο, που βασίζεται στη διεθνή φιλία και την ισότητα κάθε λαού. Δεν χτίζουμε τείχη, όπως η Δύση. Εμείς, ως η παλαιότερη πολιτική δύναμη στη Λευκορωσία, το κόμμα που στην πραγματικότητα εγκαθίδρυσε την κρατική υπόσταση της Λευκορωσίας, είμαστε στην εμπροσθοφυλακή του αγώνα ενάντια στις ιμπεριαλιστικές επιθέσεις».

Ο ίδιος αναφέρει πως το ΚΚ είναι ένα νόμιμα εγγεγραμμένο κόμμα, με δικούς του βουλευτές και υποψηφίους, που υποστηρίζει όμως την πολιτική του Λουκασένκο στην κατεύθυνση «να οικοδομήσει μια κοινωνικά προσανατολισμένη χώρα». Ο υποψήφιος του κόμματος στις προεδρικές εκλογές έλαβε 3,21%, δηλαδή τη δεύτερη θέση μετά τον Λουκασένκο: «Αυτό είναι σχεδόν 200.000 άνθρωποι, που υποστηρίζουν την ιδεολογία μας, τη σοσιαλιστική ιδέα και την πορεία για την οικοδόμηση της σοσιαλιστικής χώρας. Στις εκλογές, ήρθαν στη χώρα μας διεθνείς παρατηρητές και έτσι το ενδιαφέρον για το Κομμουνιστικό Κόμμα και τη Λευκορωσία αυξάνεται, όπως και το ενδιαφέρον για τον αγώνα μας, την ένωση με τη Ρωσία, τον αγώνα ενάντια στον ιμπεριαλισμό ενάντια στις ΗΠΑ. Αυτό είναι παράδειγμα λαϊκής διπλωματίας και μπορούμε να το χρησιμοποιήσουμε για να ενημερώσουμε τους λαούς στο εξωτερικό ότι η Λευκορωσία είναι το πραγματικό παράδειγμα λαϊκής δημοκρατίας, λαϊκής εξουσίας και μια ελεύθερη, ανεξάρτητη, κυρίαρχη και ισχυρή χώρα».

Ο Λουκασένκο εξελέγη τον Ιανουάριο για την 31ετή θητεία του με 85,7% των ψήφων. Τα αποτελέσματα δεν αναγνωρίστηκαν από την ΕΕ και τις ΗΠΑ, που μίλησαν για εκλογές «παρωδία», υποστηρίζοντας τη νεοφιλελεύθερη παράταξη της Σβιατλάνα Τσιχανόφσκαγια που έχει σχηματίσει μια «εξόριστη κυβέρνηση» στο εξωτερικό και κάλεσε σε μποϊκοτάζ των εκλογών. Ωστόσο, η σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία η συμμετοχή έφτασε το 82%. Επιπλέον, η νεοφιλελεύθερη υποψήφια Χάνα Καναπάτσκαγια, που κατέβηκε στις εκλογές ως η «μόνη δημοκρατική εναλλακτική λύση στον Λουκασένκο» έλαβε μόλις 1.87%.

Βέβαια, η Δύση δεν αναγνωρίζει αυτά τα ποσοστά, έχοντας καταγγείλει όλες τις εκλογές από το 1994 ως «μη ελεύθερες» και «μη δίκαιες», όπως έχει κάνει στις περιπτώσεις της Βενεζουέλας και της Κούβας, της Ρωσίας επί Πούτιν (φυσικά, οι εκλογές μετά το πραξικόπημα του Γιέλτσιν θεωρήθηκαν «δίκαιες») καθώς και κάθε κυβέρνησης ή πολιτικού συστήματος που δεν ευθυγραμμίζεται με τον δυτικό ιμπεριαλισμό.

Στις εκλογές καταγγέλλεται ότι δεν προσκλήθηκαν παρατηρητές από τον Οργανισμό για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη (ΟΑΣΕ), με την οργάνωση να κάνει λόγο για «παράβαση των δεσμεύσεων του ΟΑΣΕ» από την κυβέρνηση Λουκασένκο. Η Λευκορωσία απάντησε, βέβαια, ότι μεταξύ των λόγων είναι «η παραδοσιακή κυριαρχία των εκπροσώπων των δυτικών χωρών στις αποστολές του ΟΑΣΕ» και οι «αδικαιολόγητες και σκληρές πολιτικές και οικονομικές κυρώσεις εκ μέρους των δυτικών χωρών».

Βέβαια, συμμετείχαν παρατητητές από τη Διακοινοβουλευτική Συνέλευση της Κοινοπολιτείας Ανεξαρτήτων Κρατών (CIS), που απαρτίζεται από τις πρώην σοβιετικές δημοκρατίες και έστειλε την πολυπληθέστερη αποστολή με 296 παρατηρητές σε 2.383 εκλογικά κέντρα, την Κοινοβουλευτική Συνέλευση του Οργανισμού Συνεργασίας της Σαγκάης (SCO), την Κοινοβουλευτική Συνέλευση του Κράτους της Ένωσης Ρωσίας-Λευκορωσίας, τον Οργανισμό Συνεργασίας και Μέτρων Εμπιστοσύνης στην Ασία (CICA), καθώς και τη Νεολαία του Κινήματος των Αδεσμεύτων, που αποτελείται από 120 αναπτυσσόμενες χώρες που αντιπροσωπεύουν σχεδόν τα δύο τρίτα των μελών των Ηνωμένων Εθνών και συγκεντρώνουν το 55% του παγκόσμιου πληθυσμού – αλλά τα ανεπτυγμένα κράτη του Παγκόσμιου Βορρά δεν τους θεωρούν ισότιμους να παρακολουθήσουν μια εκλογική διαδικασία.

Ο Συράνκοφ έχει μια άλλη εξήγηση για την επί σειρά ετών επανεκλογή του Λουκασένκο με αυτά τα συντριπτικά ποσοστά, εξηγώντας πως «όπως έχει πει ο Λουκασένκο, έχουμε καλό εκπαιδευτικό και υγειονομικό σύστημα, επειδή διασώζουμε το σοβιετικό μοντέλο. Δεν έχουμε ιδιωτική ιδιοκτησία στη γη και πολλές εγκαταστάσεις και μεγάλες επιχειρήσεις είναι υπό κρατικό έλεγχο».

«Δεν πρέπει να μετράμε την φτώχεια με το ύψος των μισθών, αλλά με το πόσα προϊόντα ή αγαθά μπορούμε να αγοράσουμε με το μισθό. Εδώ η εκπαίδευση είναι δωρεάν. Η ιατρική βοήθεια επίσης, με ελάχιστες εξαιρέσεις. Σε γενικές γραμμές, δεν χρειάζεται να πληρώσετε για τίποτα. Παράγουμε το μεγαλύτερο μέρος των τροφών που καταναλώνουμε, έτσι οι τιμές των τροφίμων είναι χαμηλότερες από την Ευρώπη. Η Λευκορωσία είναι στις πρώτες θέσεις στο θέμα της κοινωνικής ισότητας, σύμφωνα με το δείκτη Gini, που μετράει τη ψαλίδα ανάμεσα στους πλουσιότερους και τους φτωχότερους. Οι κρατικές επιχειρήσεις μας είναι βέβαια εμπορικά αντικείμενα, αλλά ίσως και ακόμη περισσότερο κοινωνικά αντικείμενα που παρέχουν κάποια οφέλη για τους εργαζόμενους. Έχουν τα δικά τους σχολεία, παιδικούς σταθμούς. Έχουν χώρους όπου οι άνθρωποι μπορούν να κάνουν τις διακοπές τους κλπ»» συμπληρώνει σχετικά ο Πέτερ Πετρόφσκι, γραμματέας ιδεολογίας του Κομμουνιστικού Κόμματος.

Πράγματι, σύμφωνα με τα στοιχεία της Παγκόσμιας Τράπεζας, ο δείκτης Gini για τη Λευκορωσία το 2020 ήταν 24,4, ενώ ενδεικτικά ο μέσος όρος του δείκτη Gini στην Ευρωπαϊκή Ένωση το 2023 ήταν 29,6, και σε χώρες όπως η Γερμανία και η Γαλλία γύρω στο 30, ενώ χώρες όπως η Ελλάδα να παρουσιάζουν τιμές γύρω στο 31,8%. Πιο πρόσφατα στοιχεία δεν υπάρχουν λόγω της διακοπής της συνεργασίας με οργανισμούς που ελέγχονται από τη Δύση στον απόηχο του πολέμου στην Ουκρανία.

«Από τότε που ο Λουκασένκο έγινε πρόεδρος, είχαμε ίσως 7 ή 8 απόπειρες έγχρωμων επαναστάσεων στη Λευκορωσία. Πρακτικά όλοι αυτοί οι άνθρωποι που στη Δύση θεωρούνται πολιτικοί κρατούμενοι, προσπάθηαν την αλλαγή καθεστώτος. Μετά τον πόλεμο στην Ουκρανία, προσπάθησαν επίσης να οργανώσουν τρομοκρατικές ενέργειες. Έγινε μια προσπάθεια να οργανωθεί η δολοφονία του προέδρου και μελών της οικογένειάς του. Προσπάθησαν να καταστρέψουν τις υποδομές μας. Πολλοί έρχονταν από τη Δύση και από την Ουκρανία στη χώρα μας, προσπαθώντας να χρηματοδοτήσουν τρομοκρατικές επιθέσεις και ταραχές. Aν τα καταφέρουν θα αποτελέσει αιτία για έναν μεγάλο πόλεμο στην Ευρώπη, διότι η Λευκορωσία είναι μια περιοχή-κλειδί για την ασφάλεια της Ρωσίας. Είναι θέμα αυτοπροστασίας να τους σταματήσουμε» απαντά o Alexey Dzermant, μέλος της Κ.Ε. για τις επικρίσεις της Δύσης προς την κυβέρνηση της Λευκορωσίας.

«Η λεγόμενη “αντιπολίτευση” στη Λευκορωσία είναι εθνικιστικών και φιλελεύθερων απόψεων και θέλουν να μας κάνουν όπως την Πολωνία και τη Λιθουανία. Μια πολύ-πολύ μικρή μερίδα είναι από υποτιθέμενα αριστερά κινήματα, τα οποία χρηματοδοτούνται από ευρωπαϊκές δομές. Δεν είναι ανεξάρτητα, ούτε κυρίαρχα αριστερά ή κομμουνιστικά κόμματα ή κινήματα. Γι’ αυτό δεν θεωρούμε ότι είναι σύντροφοί μας» αναφέρει για τον χαρακτήρα της φιλοδυτικής αντιπολίτευσης της Λευκορωσίας.

«Φυσικά ως κομμουνιστές δεν θέλουμε φυλακές, δεν θέλουμε ανθρώπους στη φυλακή. Αλλά πρέπει να υπερασπιστούμε τους εαυτούς μας και το κράτος μας. Ο Λουκασένκο πριν τις εκλογές έδωσε αμνηστία σε πολλούς που συμμετείχαν στις διαδηλώσεις, αλλά φυσικά όχι στους υποκινούμενους από τη Δύση οργανωτές των κινητοποιήσεων. Έτσι μπορούν τα παιδιά μας να κυκλοφορούν ελεύθερα και να είμαστε σίγουροι πως θα γυρίσουν σπίτι. Για παράδειγμα, εναντίον μου, κάποιοι προσπάθησαν να διαπράξουν κάποια εγκλήματα. Απείλησαν τα παιδιά μου και τη γυναίκα μου, εξαιτίας των πιστεύω μου. Υπάρχουν πολλές ανάλογες περιπτώσεις μελών του κόμματός μας, δημοσιογράφων ή δημοσίων υπαλλήλων. Έχουμε τη μαύρη λίστα τους, ξέρουμε ποιους ήθελαν να σκοτώσουν» προσέθεσε.

Ο Π. Πετρόφσκι συμπλήρωσε πως «η ιδιωτική ιδιοκτησία νομιμοποιήθηκε στα τέλη της δεκαετίας του ’80 και μετά την κατάρρευση της ΕΣΣΔ. Οπότε, έχουμε μια διαλεκτική αντίφαση στην κοινωνία μας. Έχουμε πολύ ισχυρό κρατικό τομέα στην οικονομία. Έχουμε επίσης ιδιωτικό τομέα της οικονομίας, αλλά είναι υπό τον έλεγχο του κράτους. Αλλά δεν τους αρέσει ο έλεγχος, ιδιαίτερα σε εκείνους που συνεργάζονται με το υπερεθνικό ιμπεριαλιστικό κεφάλαιο, τους “Banksters”. Υπήρχε ένας υποψήφιος στις προεδρικές εκλογές του 2020, που έλεγε ανοιχτά ότι πρέπει να εφαρμόσουμε αυτή τη θεραπεία σοκ, τις φιλελεύθερες μεταρρυθμίσεις που θέλουν τα νοσοκομεία ή οι κλινικές που λειτουργούν με σκοπό το κέρδος, απειλώντας με αυτό τον τρόπο την κοινωνία με αυτό που έγινε στη Χιλή το 1973. Η διαφορά με τη Χιλή είναι ότι δεν μπόρεσαν να βρουν συμμάχους στο στρατό σε αυτόν τον σκοπό και για αυτό συνεργάστηκαν με εγκληματικά στοιχεία, τους εθνικιστές, τους φιλελεύθερους, ακτιβιστές από δυτικές ΜΚΟ και άλλους. Σε αυτές τις συνθήκες, το κράτος, τα προοδευτικά κόμματα, φυσικά το Κομμουνιστικό Κόμμα και οι λαϊκές ενώσεις συνεργάζονται μεταξύ τους για να αντιταχθούν σε αυτή την προσπάθεια της έγχρωμης επανάστασης για να σώσουν το κράτος μας».

Επιτροπή Χάριτος: «Θέλουμε να βοηθήσουμε όσους έφυγαν από τη χώρα να επιστρέψουν»

Στη συνέχεια, πάλι στα γραφεία του ΚΚ, βρεθήκαμε με τον δημοσιογράφο Γκριγκόρι Αζαρένοκ, μέλος της Επιτροπής Χάριτος, με τον οποίο μιλήσαμε για τις προσπάθειες επαναπατρισμού Λευκορώσων που έχουν μεταναστεύσει στο εξωτερικό ή θέλουν να λάβουν χάρη μετά τη σύλληψή τους κατά τη διάρκεια των υποστηριζόμενων από τη Δύση διαδηλώσεων του 2020. Δυτικές οργανώσεις, όπως η «Διεθνής Αμνηστία», κατηγορούν τη Λευκορωσία για «πολιτικές διώξεις», «παράνομη βία κατά αντιφρονούντων» και «άγρια ​​εκστρατεία καταστολής εναντίον κάθε διαφωνίας».

«Μετά την απόπειρα της λεγόμενης έγχρωμης επανάστασης το 2020, οι δυτικές χώρες άρχισαν να λένε ότι έχουμε πολλούς πολιτικούς κρατούμενους, παρά το γεγονός πως είχαμε την απόπειρα ενός φασιστικού πραξικοπήματος. Οπότε εφαρμόζουν το ίδιο μοντέλο που εφάρμοσαν κατά της Σοβιετικής Ένωσης όταν ισχυρίστηκαν ότι ο λαός δεν είχε δικαιώματα. Είχαμε την ίδια εμπειρία στη σοβιετική εποχή, όταν μετά τον εμφύλιο πόλεμο πολλοί που πολεμούσαν ενάντια στη σοβιετική κυβέρνηση με τα όπλα έφυγαν και αυτοί από τη χώρα, αλλά οι σοβιετικές κυβερνήσεις άφησαν τους ανθρώπους τους να επιστρέψουν και να ζήσουν στην πατρίδα τους» απαντάει ο Αζαρένοκ στις επικρίσεις των Δυτικών.

Για παράδειγμα, αναφέρει ότι οι Δυτικοί θεωρούν «πολιτικό κρατούμενο» τον Γιούρι Ζένκοβιτς, Αμερικάνο πολίτη, που πρόσφατα αφέθηκε ελεύθερος και ο οποίος «συνελήφθη αφού αποκαλύφθηκε βίντεο από συνάντηση συνομωτών στη Μόσχα, όπου έλεγαν ότι στόχος τους ήταν να σκοτώσουν τον Λουκασένκο, τα παιδιά του και περίπου δέκα αξιωματούχους κατά τη διάρκεια του πραξικοπήματος. Σε κοινή επιχείρηση των ειδικών μυστικών υπηρεσιών της Λευκορωσίας και της Ρωσίας, οι αξιωματικοί μας τον έπιασαν και κατά τη διάρκεια του δικαστηρίου επανέλαβε το σχέδιό του. Όπως επίσης και σε μια συνέντευξη όταν ήταν στη φυλακή, αλλά και τώρα που βγήκε από τη φυλακή και έφυγε στις ΗΠΑ επανέλαβε επίσης ανοιχτά το τρομοκρατικό σχέδιό του».

«Ένας άλλος λεγόμενος πολιτικός κρατούμενος ήταν επικεφαλής μιας από τις μεγαλύτερες τράπεζες στη Λευκορωσία, τη Belgazprombank, και ήθελε να γίνει υποψήφιος για τις προεδρικές εκλογές του 2020, αλλά συνελήφθη λόγω απάτης στο τραπεζικό σύστημα. Η Λιθουανία επιβεβαίωσε επίσης την τραπεζική απάτη, οπότε δεν είναι μόνο η δική μας υπόθεση» προσέθεσε.

Ωστόσο, σημειώνει πως «ενώ όσοι είναι στις φυλακές είναι για εγκληματικές πράξεις, υπάρχουν άλλοι που έφυγαν από τη χώρα επειδή φοβόντουσαν ότι θα τιμωρηθούν λόγω της συμμετοχής στις διαδηλώσεις. Εμείς, συνεχίζοντας την παράδοση της σοσιαλιστικής, κοινωνικά προσανατολισμένης κυβέρνησης και του ανθρωπισμού που είχαμε στη Σοβιετική Ένωση, θέλουμε να τους φέρουμε πίσω και για αυτό ιδρύσαμε την επιτροπή μας, η οποία απαρτίζεται από αξιωματικούς, εισαγγελείς, το υπουργείο Εσωτερικών, την KGB και ούτω καθεξής. Αλλά και ο Λουκασένκο επέμεινε ότι θα πρέπει να συμπεριληφθούν εκπρόσωποι από την κοινωνία, όπως ακτιβιστές, δημοσιογράφοι, εμπειρογνώμονες και ούτω καθεξής. Χάρη σε αυτή την επιτροπή, πολλοί άνθρωποι επέστρεψαν στη χώρα από το εξωτερικό, ενώ βοηθάμε και ανθρώπους που βρίσκονται στη φυλακή και θέλουν να λάβουν χάρη».

Ακόμα, σημειώνει πως «δυστυχώς ένα μέρος της νεολαίας επηρεάστηκε από την ιμπεριαλιστική προπαγάνδα και πίστεψε ότι στη Δύση μπορείς να πετύχεις πολύ εύκολα. Αλλά η πραγματικότητα που αντιμετώπισαν είναι διαφορετική. Οι περισσότεροι από τους ανθρώπους που έφυγαν από τη χώρα, έμειναν στη Λιθουανία και στην Πολωνία. Έτσι, στη Λιθουανία, πολλοί από τους ανθρώπους μας, Λευκορώσοι πολίτες, θεωρήθηκαν απειλή για την εθνική ασφάλεια, μόνο και μόνο επειδή είναι σλάβοι. Γνωρίζουμε ότι εκεί υπάρχει ένα πολύ εθνικιστικό καθεστώς και άνθρωποι που εργάζονταν εδώ ως γιατροί, κάποιοι καλά αμειβόμενοι, εργάζονται τώρα εκεί σε καφετέριες, μπαρ, στον τομέα της γεωργίας και χαμηλά αμειβόμενες εργασίες. Αντιμετώπισαν, λοιπόν, τη σοβινιστική συμπεριφορά των Πολωνών και των Λιθουανών. Και ένα από τα τρομερά παραδείγματα ήταν το 2024, όταν ένα κορίτσι μας βιάστηκε και σκοτώθηκε στη Βαρσοβία, στο κέντρο της πόλης, αλλά η αστυνομία δεν άνοιξε την έρευνα για το περιστατικό».

Τέλος, καταλήγει πως «εκατοντάδες, χιλιάδες πολίτες της Λιθουανίας, της Λετονίας, της Πολωνίας ήρθαν εδώ τα τελευταία δύο χρόνια και είδαν με τα ίδια τους τα μάτια την πραγματικότα της ζωής μας. Αλλά εξαιτίας της επιθυμίας τους να επισκεφθούν τη χώρα μας υπέστησαν καταστολή, ως τάχα πράκτορες της KGB. Αυτό είναι απολύτως ψευδές, γιατί έχουμε τους πράκτορές μας, οπότε δεν χρειαζόμαστε περισσότερους. Παρά την προπαγάνδα, είμαστε πολύ ανοιχτή χώρα και μας ενδιαφέρει πολύ να επιστρέψει ο λαός μας πίσω. Δεν διώκουμε τους ανθρώπους, εξαιτίας των πολιτικών τους ιδεών. Αν κάποιος είναι στη φυλακή, αυτό σημαίνει ότι παραβίασε το νόμο, αλλά δίνουμε τη δεύτερη ευκαιρία σε όλους. Επίσης, είμαστε ανοιχτοί στους ανθρώπους που διώκονται από την κυβέρνησή τους ή από τις δυτικές χώρες και μπορούν να έρθουν εδώ και να ζήσουν εδώ».