H επέμβαση της Ρωσίας στην Ουκρανία, εξαιτίας των Αμερικανο-ΝΑΤΟϊκών σχεδίων για ένταξη Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ, έφερε στο προσκήνιο το ζήτημα των «οικονομικών κυρώσεων» ως βασικό μέσο ….συνέχισης του πολέμου με άλλα μέσα.! Δεν είναι η πρώτη φορά που το «οικονομικό εμπάργκο» χρησιμοποιείται ως μέσο πίεσης. Ωστόσο είναι η πρώτη φορά που η χρήση του αποδεικνύεται …«δίκοπο μαχαίρι». Ήδη από τον «εμπορικό πόλεμο» του αμερικανού προέδρου Τράμπ κατά της Κίνας και άλλων ανταγωνιστών χωρών (ΕΕ, Ιαπωνίας, Μεξικού, κά), με επιβολή πρόσθετων δασμών σε διάφορα είδη και τα αντίμετρα που ακολούθησαν, είχαν αμφίδρομες συνέπειες στις οικονομίες μαζί και των ΗΠΑ.
Αυτό που γίνεται πλέον πολύ καθαρό, είναι ότι σε συνθήκες υψηλής διεθνοποίησης των οικονομιών και αυξανόμενων εμπορικών και οικονομικών συναλλαγών, η πολιτική των «οικονομικών κυρώσεων», ιδιαίτερα μεταξύ μεγάλων χωρών, καταλήγει, στον ένα ή άλλο βαθμό, σε ένα όπλο «μπούμεραγκ».! Αυτό σήμερα γίνεται ιδιαίτερα αισθητό στον ενεργειακό τομέα, ...αλλά όχι μόνο.!