Αλλά αν είναι εξωφρενική η ιστορία για το πώς τα ευρωπαϊκά θεσμικά όργανα και οι σύμμαχοί τους χρέωσαν με δόλο την Ελλάδα, όλα φυσικά υπό την κάλυψη των συνεργαζόμενων κυβερνήσεων, πιο εξωφρενικό και τρομακτικό είναι όταν μαθαίνουμε ποια ήταν τα αποτελέσματα των προσαρμογών και των «διασώσεων» που οι εν λόγω Θεσμοί έχουν επιβάλει τα τελευταία έξι χρόνια, και μάλιστα απαιτούν από την κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα να τα εμβαθύνει για να «ξεπεραστεί η κρίση».
Αν πράγματι ο δανεισμός ήταν η κύρια δικαιολογία που χρησιμοποιήθηκε για να παρέμβουν στην Ελλάδα, η αλήθεια είναι ότι από τότε που ξεκίνησε η πρώτη διάσωση το 2010, το ελληνικό δημόσιο χρέος αυξήθηκε αντί να μειωθεί: το 2009, αντιπροσώπευε το 126% του ΑΕΠ (περίπου 301 δισεκατομμύρια ευρώ), ενώ σήμερα, μετά τις πολύ ισχυρές περικοπές των δημοσίων δαπανών που έχουν υλοποιηθεί, πρωτοφανείς για οποιαδήποτε άλλη χώρα στη μεταπολεμική Ευρώπη, το ποσό αυτό ανέρχεται στο 180% του ΑΕΠ, δηλαδή, περίπου 317 δισεκατομμύρια ευρώ.
Κανένα σημαντικό μακροοικονομικό οικονομικό δεδομένο δεν έχει βελτιωθεί μετά την παρέμβαση των ειδικών και την εφαρμογή της λιτότητας και τις προσαρμογές, που σύμφωνα με αυτούς, «προσπαθούν να αναδιοργανώσουν και να εξισορροπήσουν τους ελληνικούς λογαριασμούς»: το ΑΕΠ μειώθηκε κατά 25% του αρχικού ΑΕΠ.
Η κατανάλωση τροφής του πληθυσμού έφτασε στο 28,5%. Το 61% είναι ο μέσος όρος μείωσης των συντάξεων. Το 45% των συνταξιούχων ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας. 26% ανεργία και 50% ανεργία νέων, το σύνολο των οποίων έχει εξαπολύσει ένα ισχυρό κύμα μετανάστευσης, πέρα του ότι θεωρείται επίσης ένας παράγοντας για την αύξηση κατά 35% του αριθμού των αυτοκτονιών στη χώρα, όπως έχει καταγραφεί από το 2011.
Για μια ακόμη φορά αποκαλύπτεται το πραγματικό πρόσωπο του καπιταλισμού που ανελέητα πιέζει τον ελληνικό λαό στην άκρη του γκρεμού, με σαφή πρόθεση να ολοκληρώσουν το σχέδιό της ιδιοποίησης της χώρας και των κατοίκων της. Η πίεση έχει αυξηθεί μετά την ανακοίνωση από τον Πρωθυπουργό, Αλέξη Τσίπρα, για τη διεξαγωγή ενός δημοψηφίσματος που θα διεξαχθεί στις 5 Ιουλίου για να διαπιστωθεί αν ο ελληνικός λαός θα αποδεχθεί ή όχι τις προϋποθέσεις που επιβάλλονται από την τρόικα για να συνεχιστεί το πρόγραμμα της αναδιάρθρωσης του χρέους. Ένα δημοψήφισμα που έχει επίσης αφαιρέσει το προσωπείο για το τι πραγματικά σκέφτονται για τη δημοκρατία αυτοί που ισχυρίζονται ότι την υπερασπίζονται.
Μπροστά στον απάνθρωπο μηχανισμό του χρέους εντός του οποίου οι ιδιοκτήτες της οικονομικής ισχύος γίνονται πιστωτές ενός χρέους που οι ίδιοι προωθούν, μπροστά στα απαιτούμενα προγράμματα λιτότητας που επιβάλλονται όχι στους έχοντες, αλλά σε έναν λαό που ωθείται κυνικά στην εξαθλίωση, απευθύνουμε ένα κάλεσμα στους λαούς του κόσμου για να εκφράσουν την οργή τους απέναντι σε ένα τέτοιο καπιταλιστικό τερατούργημα, και παράλληλα να εκτείνουν μια αγκαλιά αγάπης και αλληλεγγύης προς τους άνδρες και τις γυναίκες στην Ελλάδα, που αυτή την Κυριακή 5 Ιουλίου θα αποφασίσουν κυρίαρχα για την πορεία που θα πάρει η Δημοκρατία όσον αφορά τα οικονομικά θέματα.
Όπως είπε ο Αλέξης Τσίπρας, ο λαός που εφηύρε τη δημοκρατία θα δώσει μαθήματα δημοκρατίας στους Ευρωπαίους. Το έθνος που ανέπτυξε τον πολιτισμό πολύ πριν από οποιαδήποτε άλλη ευρωπαϊκή χώρα, θα σταθεί στα πόδια του και θα σηκώσει το κεφάλι του. Ο λαός που απέρριψε το τελεσίγραφο των φασιστικών δυνάμεων κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και που αντιστάθηκε ηρωικά, ενώ άλλοι απλώς παραδόθηκαν, θα δώσει και πάλι ένα μεγάλο ΟΧΙ. Στην Ελλάδα, όπως και στη Βενεζουέλα, στη Συρία, στον Ισημερινό και αλλού, διακυβεύονται η δημοκρατία και το μέλλον της ανθρωπότητας.
Pablo González Casanova, Ana Esther Ceceña
