Οι ΗΠΑ υπήρξαν ο διαπρύσιος υποστηρικτής της παγκοσμιοποίησης. Οι πολιτικοί και οι θεωρητικοί τους υποστήριζαν ότι η κατάργηση των οικονομικών συνόρων είναι αναπόφευκτη και ότι δήθεν θα έφερνε ευημερία σε όλους. Η πραγματικότητα έδειξε ότι η κατάργηση των οικονομικών συνόρων ευνοεί τους ισχυρούς και κάνει τις φτωχές χώρες ακόμη φτωχότερες. Ήταν μια “συμμαχία ανάμεσα στον καρχαρία και στις σαρδέλες”, όπως εύστοχα το είχε διατυπώσει ο Φ. Κάστρο στον ΟΗΕ.
Όμως η παγκοσμιοποίηση επιφύλασσε μια δυσάρεστη έκπληξη για τις ΗΠΑ. Πριν 50 χρόνια το μερίδιό τους στην παγκόσμια παραγωγή ήταν στο 28%, πριν 20 χρόνια έφτανε στο 23,5% για να πέσει σήμερα στο 15,6%. Ο νόμος της ανισόμετρης ανάπτυξης λειτούργησε κάποια στιγμή σε βάρος τους. Μια νέα οικονομική δύναμη αναδύθηκε, η Κίνα, η οποία -είναι χαρακτηριστικό- εγκατέστησε το 2023 υπερδιπλάσια βιομηχανικά ρομπότ από ό,τι Ιαπωνία, ΗΠΑ, Ν. Κορέα και Γερμανία μαζί.