«Στην Ελλάδα είχατε με τον Τσίπρα μια μεγάλη ιστορική ευκαιρία»
Η μεγάλη συγκέντρωση των ΜΜΕ σε λίγα χέρια παγκοσμίως συνοδεύεται από τη συσσώρευση του πλούτου. Ακριβώς όπως η παραγωγή τμηματοποιείται και κάποιος δεν γνωρίζει από πού ξεκινά και ποιο κομμάτι παράγεται πού, έτσι και στην ενημέρωση. Δεν φαίνεται να υπάρχει ένα όραμα του κόσμου, που οι δημοσιογράφοι πρέπει να το παραδώσουν με βάση τις αρχές της δημοσιογραφίας, την ηθική και την αλήθεια και με βάση τα γεγονότα.
Ποιήτρια, συγγραφέας, γνωστή δημοσιογράφος στη γειτονική μας Ιταλία, ανταποκρίτρια στην Ευρώπη του λατινοαμερικανικού ιστότοπου Resumen Latinoamericano, του βενεζουελάνικου περιοδικού «Cuatro F» και διευθύντρια της ιταλικής έκδοσης της Le Monde diplomatique αλλά και μεταφράστρια από τα γαλλικά και τα ισπανικά, με πολλές εκδόσεις ποίησης, μυθιστορημάτων, βιβλίων για νέους και δοκιμίων στο ενεργητικό της, η Ζεραλντίνα Κολότι έχει βέβαια και ένα γνωστό πολιτικό παρελθόν, αφού συμμετείχε στις κοινωνικές συγκρούσεις της δεκαετίας του 1970 και του 1980 στην Ιταλία, ενώ αργότερα φυλακίστηκε εκτίοντας ποινή κάθειρξης 25 ετών για τη συμμετοχή της στις Ερυθρές Ταξιαρχίες. Αυτές τις μέρες, η Κολότι βρέθηκε στην Ελλάδα για τέσσερις παρουσιάσεις του μυθιστορήματός της «Το Μυστικό» (Εκδόσεις Ταξιδευτής) στο «Φυσάει Κόντρα» (Νίκαια), στο CLOSER BOOK και τη Λοκομοτίβα (Εξάρχεια) και στη Διεθνή Εκθεση Βιβλίου της Θεσσαλονίκης και με αυτή την αφορμή τη συναντήσαμε.
● Το βιβλίο σας «Το Μυστικό» είναι ένας φόρος τιμής στη μαχόμενη νεολαία –και όχι μόνο. Πώς μπορεί να προωθηθεί ένας ριζοσπαστικός αγώνας σε μια Ευρώπη με πόλεμο στους κόλπους της και άνοδο της Ακροδεξιάς;
Αυτό εναπόκειται σε εσάς τους νέους· να ξεκινήσετε ξανά να επιλέγετε τον τρόπο για μια νίκη της αστικής τάξης. Ο καπιταλισμός είναι μια δομική κρίση, που έχει διαφορετικά κεφάλαια, ένα από τα οποία το είδαμε στην πανδημία. Το βλέπουμε με τη θεσμική κρίση της αστικής τάξης. Ο κόσμος δεν πάει να ψηφίσει, γιατί δεν αποφασίζει για τίποτα. Και να πάει να ψηφίσει, αυτοί κάνουν ό,τι θέλουν. Στην Ιταλία έχουμε καλό Σύνταγμα, που βασίζεται στην εργασία, αλλά υπάρχει ανεργία ή εργασία σε μορφή σκλαβιάς. Λένε ότι η Ιταλία απορρίπτει τον πόλεμο, αλλά κάναμε πολέμους αποκαλώντας τους «ανθρωπιστικούς», όπως στη Γιουγκοσλαβία. Χρησιμοποιούν διαστρεβλωμένα τις λέξεις, για να ποδοπατήσουν τον ίδιο τον νόμο στηνΙταλία, στην Ευρώπη, παγκοσμίως. Η αστική τάξη έχει την τάση να φετιχοποιεί τη νομιμότητα αλλά την ποδοπατά ακόμα περισσότερο. Γιγαντιαίο παράδειγμα, η γενοκτονία της Παλαιστίνης. Πόσες αποφάσεις έχει ψηφίσει ο ΟΗΕ; Στην Ιταλία, δεν μπορείς να δώσεις μια είδηση σχετικά με τη γενοκτονία αν δεν έχει προηγουμένως 500 ειδήσεις για την ομορφιά του Ισραήλ. Αλλο παράδειγμα, η παρουσίαση του Μαδούρο ως δικτάτορα από τα Μέσα και τα περισσότερα ιδεολογικά εργαλεία ελέγχου. Αυτό συμβαίνει με τη Ρωσία, συνέβη με το Ιράκ. Τα Μέσα είναι παράγοντες αυτής της σύγκρουσης, γιατί την προετοιμάζουν.
Η αστική τάξη αρχίζει να καταστέλλει τους νέους, που δεν είχαν γεννηθεί καν όταν κατέστειλαν τις γενιές τού χθες, όταν χρησιμοποιούσαν τον κρατικό μηχανισμό εναντίον μας. Ο σκοπός είναι να καταστρέψουν την ιστορική μνήμη, γιατί, με όχημα αυτήν, μπορείς να εφεύρεις έναν νέο δρόμο, με νέα μεθοδολογία, για να γίνεις καλύτερος. Γι’ αυτό εγώ ήθελα να καταλάβω πώς στη Βενεζουέλα, με τα ίδια ιδανικά και διαφορετικά υλικά, κατάφεραν μια δομική αλλαγή, η οποία χρειάζεται τώρα. Το ιστορικό ισοζύγιο όχι μόνο του παρελθόντος αλλά και του παρόντος είναι πολύ σημαντικό. Εσείς είχατε μια μεγάλη ιστορική ευκαιρία με τον Τσίπρα, αλλά από τον προηγούμενο αιώναμένει ένα ερώτημα. Γιατί στην Ευρώπη δεν νικήσαμε ούτε με τις κάλπες ούτε με τα όπλα. Αυτό που επιχείρησε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ τελείωσε στην Ελλάδα, γιατί δεν μπορείς να εφεύρεις ιστορικές διαδικασίες. Μόνο οι αντικειμενικές συνθήκες μπορούν να παραγάγουν μια νέα γενιά πρωτοπορίας. Αυτό που έδειξε η Ελλάδα είναι ότι, σε αυτόν τον αιώνα στην Ευρώπη, δεν παράχθηκαν προσωπικότητες, όπως ο Λένιν ή ο Τσάβες. Θα πρέπει κάποιος να πληρώσει το τίμημα. Η αστική τάξη δεν σε αφήνει να το κάνεις και έχει εργαλεία, όπως η τρόικα. Εκεί όμως μιλούν οι οργανωμένοι λαοί, όπως στη Βενεζουέλα. Εκεί απέτρεψαν το πραξικόπημα του 2022, επαναφέροντας τους τσαβίστας, παρά τα μέτρα που πήραν για να γονατίσουν τον Μαδούρο. Εφευρέθηκε κάτι, γιατί έκανε την κομμούνα το διεθνές πανεπιστήμιο, αντιιμπεριαλιστικό αγώνα, και επαναδιεκδίκησε την ανεξαρτησία και την περηφάνια. Οργάνωση και ενημέρωση, επικοινωνία λαϊκή και εναλλακτική, είναι από τα σημεία για τον αγώνα ενάντια στη μεγάλη συσσώρευση του καπιταλισμού.
 |
| Το εξώφυλλο του βιβλίου |
● Ποια είναι τα μείζονα προβλήματα στη σημερινή Ιταλία, υπό τη διακυβέρνηση της ακροδεξιάς Μελόνι;
Το σήμερα είναι συνέχεια μιας διαδικασίας που έρχεται από πολύ παλιά. Γιατί η Ιταλία ήταν η χώρα με το μεγαλύτερο κομμουνιστικό κόμμα στην Ευρώπη, το οποίο είχε πολιτιστική ηγεμονία. Η CIA είχε βάλει το χριστιανοδημοκρατικό κόμμα να εμποδίσει την ανάληψη εξουσίας από το Κ.Κ., με μεγάλα εργαλεία, όπως η Εκκλησία και το Βατικανό, και είχε βάλει τη μαφία στον υπανάπτυκτο Νότο, ο οποίος είχε πολλούς φτωχούς νέους. Η Εκκλησία τούς έβαζε στα σχολεία, τους δίδασκαν επαγγέλματα και να πηγαίνουν στα εργοστάσια, παραιτημένοι κατά κάποιον τρόπο. Αλλά είχαμε και την πιο δυνατή Ακροδεξιά της Ευρώπης. Προέκυψαν οι αντάρτικες οργανώσεις, όπως οι Ερυθρές Ταξιαρχίες, και έφεραν μια βούληση αλλαγής στην κοινωνία, που διήρκεσε 20 χρόνια, από το 1978. Αυτό προκάλεσε μια αλλαγή στον Τύπο, γιατί χρησιμοποιούσαν έννοιες για τον αντικαπιταλισμό, τον φεμινισμό κ.λπ. Η Δεξιά ένιωθε ντροπή να πει ότι είναι Δεξιά. Κρυβόταν, γιατί υπήρξε ένας δυνατός αγώνας. Οταν όλα αυτά καταστράφηκαν, η παραδοσιακή Αριστερά έγινε πολύ μετριοπαθής. Προώθησε ηθικούς και στρατιωτικούς νόμους εναντίον της εξτρεμιστικής Αριστεράς, λειαίνοντας το έδαφος για τη Δεξιά. Ετσι, είπαν ότι η Αριστερά και η Δεξιά είναι το ίδιο πράγμα. Ουδετεροποίησαν τις δυναμικές των αξιών εναντίον του ναζισμού και του φασισμού κι αυτό μπέρδεψε τους νέους.
● Υπάρχουν ακόμα μέλη των Ερυθρών Ταξιαρχιών που μπαινοβγαίνουν στη φυλακή. Ηταν η απαγωγή και η εκτέλεση του πρώην πρωθυπουργού Αλντο Μόρο μοιραία επιλογή για την οργάνωση;
Ηταν μια δίκαιη πράξη, δεν πρέπει να την ερμηνεύσεις με το πλαίσιο και το βλέμμα τού σήμερα. Ηταν ένας από τους μεγαλύτερους ηγέτες του συστήματος εξουσιών, υπεύθυνος για όλα όσα συνέβησαν εναντίον των λαϊκών τάξεων στην Ιταλία. Φυσικά, σήμερα, με όλο αυτό που συνέβη μετέπειτα, κυρίως με την πολιτική στη Μέση Ανατολή, ακόμα και αυτό το πρόσωπο φαίνεται προοδευτικό, αλλά δεν ήταν. Εκείνη την περίοδο όλοι θέλαμε να πάρουμε την εξουσία και να τα αλλάξουμε όλα. Οχι μόνο οι Ερυθρές Ταξιαρχίες, που είχαν το δικό τους πολιτικό πρότζεκτ. Είχαμε 6.000 φυλακισμένους. Σύντροφοι παραμένουν στη φυλακή ύστερα από 40 χρόνια. Είναι ακριβώς όπως στο Περού. Εγώ ήμουν 25 χρόνια στη φυλακή. Ο Μάριο Μορέτι, ένας από τους ιδρυτές της οργάνωσης, βγαίνει μερικές ώρες από τη φυλακή για να πάει στη δουλειά και επιστρέφει στη φυλακή. Επανάσταση ήθελαν οι λενινιστές, οι γκεβαριστές και πολλές άλλες οργανώσεις της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς με διαφορετική πολιτική γραμμή αλλά όχι τόσο διαφορετική ιδεολογία, όπως σήμερα. Αν δεν καταλάβετε αυτό, θα είναι σαν να μεταφράζετε Γκάντι με τη γλώσσα τού σήμερα. Αν πετάξεις μια πέτρα ή αν καταλάβεις ειρηνικά ένα πανεπιστήμιο, θα πουν ότι είσαι «τρομοκράτης». Κάποτε, μάζες πηγαίναν κρατώντας πιστόλι και δεν ήταν μόνο οι Ερυθρές Ταξιαρχίες. Ηταν το πιο συνειδητοποιημένο μέρος των νέων.
 |
● Επειτα από αποστολή του European Centre for Press and Media Freedom, MKO παρουσίασαν την Παρασκευή, στη Ρώμη, τις διαπιστώσεις για την ολοένα και μεγαλύτερη πίεση της ελευθερίας του Τύπου στην Ιταλία. To ίδιο συμβαίνει στην Ελλάδα και σε άλλες άλλες ευρωπαϊκές χώρες.
Η μεγάλη συγκέντρωση των ΜΜΕ σε λίγα χέρια παγκοσμίως συνοδεύεται από τη συσσώρευση του πλούτου. Ακριβώς όπως η παραγωγή τμηματοποιείται και κάποιος δεν γνωρίζει από πού ξεκινά και ποιο κομμάτι παράγεται πού, έτσι και στην ενημέρωση. Δεν φαίνεται να υπάρχει ένα όραμα του κόσμου, που οι δημοσιογράφοι πρέπει να το παραδώσουν με βάση τις αρχές της δημοσιογραφίας, την ηθική και την αλήθεια και με βάση τα γεγονότα. Φαίνεται ότι δεν μπορεί κανείς να τα διηγηθεί, γιατί δεν ξέρει από πού προέρχονται. Ενα παγκόσμιο σύστημα συμφερόντων, που κινούν την οικονομική παραγωγή, θέλει περισσότερο από ποτέ να υποβάλει την οικονομία σε πολεμική μορφή. Υπάρχει προέλευση για το ψέμα των ΜΜΕ. Μεγάλα πρακτορεία, ρυθμιστές της κοινής γνώμης, έχουν συμφέροντα που έρχονται κυρίως από τη Βόρεια Αμερική, από ηγεμονικές χώρες, ενώ στην Ευρώπη, τη Γαλλία, την Ισπανία, την Ελλάδα, τα μεγάλα μονοπώλια ενημέρωσης καθορίζουν την ενημέρωση. Σαν μια γιγαντιαία αναφορά της αστυνομίας, που διαχέεται. Και κάθε χώρα την εφαρμόζει με τα κριτήριά της. Υπάρχει ένας μηχανισμός λογοκρισίας και αυτολογοκρισίας πριν από όλα, για να μη χάσεις τη δουλειά σου και για να είσαι ευθυγραμμισμένος με τη γραμμή της εφημερίδας, αντί να βοηθήσουν να καταλάβει ο λαός ποιοι είναι οι εχθροί, ποια είναι η Δικαιοσύνη. Αν δεν σε καλούν στο τραπέζι, σε εξορίζουν και σε θεωρούν ηλίθιο.
