Αθέατες όψεις, πριν και μετά, το Δημοψήφισμα 2015, Γιάννης Τόλιος

Δέκα χρόνια από το δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου 2015, γίνονται μοιραία αναστοχασμοί για σοβαρά γεγονότα που σημάδεψαν και επηρεάζουν αρνητικά την πορεία της χώρας και του ελληνικού λαού. Μάλιστα ορισμένες πτυχές κρίσιμων γεγονότων παραμένουν ακόμα άγνωστες στο ευρύτερο κοινό. Τα επίδικα ζητήματα που συνδέονταν με το δημοψήφισμα ήταν το κατά πόσο θα επιτευχθεί βιώσιμη λύση στο δημόσιο χρέος (αναστολή πληρωμής με στόχο τη διαγραφή μεγαλύτερου μέρους) και η κατάργηση των μνημονιακών μέτρων που είχαν οδηγήσει σε φτωχοποίηση του ελληνικού λαού. Η προώθηση των πιο πάνω έφερνε αναπόφευκτα στο προσκήνιο την παραμονή ή μη της χώρας στην ευρωζώνη, ανάλογα με τη στάση της ευρωζωνικής πολιτικής και οικονομικής ελίτ.

Η Ισραηλινή επίθεση στο Ιράν από τη σκοπιά του διεθνούς δικαίου, Γιάννης Ραχιώτης

Η επίθεση σε ένα κράτος, χωρίς απόφαση του Συμβουλίου Ασφαλείας και χωρίς να υπάρχει θέμα αυτοάμυνας σε υφιστάμενη επίθεση, είναι παράβαση του Καταστατικού Χάρτη. Πλέον έχει τυποποιηθεί και σαν διεθνές έγκλημα, το «έγκλημα της επίθεσης».

Στις 13.6.2025 το Ισραήλ ξεκίνησε την επίθεση στο Ιράν με συμμετοχή των ΗΠΑ και συνδρομή από αρκετές χώρες του ΝΑΤΟ και του Αραβικού κόσμου. Είναι ο πρώτος πόλεμος της συλλογικής Δύσης κατά του Ιράν.

Η επίθεση ήταν παράνομη από την άποψη του διεθνούς δικαίου. Θα προσπαθήσουμε να εξηγήσουμε γιατί, αλλά πρώτα πρέπει να απαντήσουμε τι θεωρούμε διεθνές δίκαιο, γιατί κατά μία άποψη – αφού οι ισχυροί μπορούν να κάνουν ότι θέλουν – δεν μπορεί να γίνει λόγος για διεθνές δίκαιο. Στην ίδια κατεύθυνση οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους στο ΝΑΤΟ ισχυρίζονται ότι δεν υπάρχει διεθνές δίκαιο αλλά μια διεθνής «τάξη» που βασίζεται σε κανόνες (“rules based order”), τους οποίους βέβαια μόνο οι ΗΠΑ, σαν ηγετική δύναμη του κόσμου, διατηρούν το δικαίωμα να ορίζουν κατά περίπτωση.

Γιατί η επίθεση κατά του Ιράν απέτυχε, Παναγιώτης Παπαδομανωλάκης

Ο Ντόναλντ Τραμπ ισχυρίστηκε πως κατάφερε να «καταστρέψει» το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν, υποστηρίζοντας πως κέρδισε τον λεγόμενο «πόλεμο των 12 ημερών», όπως τον βάφτισε ο ίδιος ο Αμερικανός πρόεδρος. Ωστόσο, η μονομερής ανακοίνωση «εκεχειρίας» από τον πρόεδρο των ΗΠΑ και τα γεγονότα πριν και μετά από αυτή, φανερώνουν την αποτυχία της αμερικανοσιωνιστικής επίθεσης να πετύχει τους διακηρυγμένους στόχους της.

Στην πλατεία Αζαντί και Ενκελάμπ της Τεχεράνης, πολλές χιλιάδες Ιρανοί και Ιρανές γιόρτασαν τη «νίκη απένταντι στην αμερικανοσιωνιστή επίθεση». Αντίστοιχες, διαδηλώσεις έγιναν στη Βασόρα του νότιου Ιράκ. Οι Ανσάρ Αλλάχ (γνωστοί ως Χούθι) της Υεμένης συνεχάρησαν το Ιράν για τη νίκη του, όπως και οι οργανώσεις της παλαιστινιακής αντίστασης. Ανάμεσα στις τελευταίες, το μαρξιστικό Λαϊκό Μέτωπο για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης (PFLP) έκανε λόγο για «άνευ προηγουμένου από το 48» ιρανικα χτυπήματα στο Τελ Αβίβ και μίλησε για «ενίσχυση της βαθιάς συμμαχίας μεταξύ των αντιστασιακών δυνάμεων που εκτείνονται από την Τεχεράνη στη Γάζα, τη Βηρυτό, τη Βαγδάτη και τη Σαναά».

214η επέτειος από τη Διακήρυξη της Ανεξαρτησίας της Βενεζουέλας, πλατεία Μπολίβαρ στη Γλυφάδα , ομιλία Freddy Fernández

Εκ μέρους του λαού και της κυβέρνησής μας, σας ευχαριστώ που βρίσκεστε σήμερα μαζί μας, μπροστά σε αυτό το μνημείο αφιερωμένο στον Απελευθερωτή μας, Σιμόν Μπολίβαρ, ​​για τον εορτασμό της 214ης επετείου από την υπογραφή της Διακήρυξης της Ανεξαρτησίας μας στις 5 Ιουλίου 1811.

Στον ίδιο εορτασμό πέρυσι, ο Πρόεδρος Νικολάς Μαδούρο Μόρος υπενθύμισε ότι «Είμαστε ένα έθνος ειρήνης, αγαπάμε την ειρήνη. Όταν βγήκαμε να πολεμήσουμε έξω από τα σύνορά μας, ήταν για να επιτύχουμε ανεξαρτησία και ελευθερία, προσδοκώντας όμως την ειρήνη».

Μεταμοντέρνος Σοσιαλφασισμός, Βαγγέλης Γονατάς

Από τη διαχείριση του κοινωνικού κράτους του 20ού αιώνα, η σύγχρονη ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία μετατράπηκε σε φορέα εφαρμογής νεοφιλελεύθερων πολιτικών, ιδιωτικοποιήσεων, καταστολής και άμεσης εμπλοκής σε ιμπεριαλιστικά σχέδια. Η πολιτική της στηρίζεται πλέον στην πλήρη ευθυγράμμιση με το ΝΑΤΟ, την ΕΕ και τις ΗΠΑ, καλύπτοντας αυτή τη στάση με ρητορική δικαιωματισμού και δημοκρατίας, χαρακτηρίζοντας κάθε κριτική προς αυτήν ως “ακροδεξιά”, “φασισμό”, “Λαϊκισμό”, “Φιλορωσισμό” ή και σε όλα αυτά μαζί.

Ο όρος «σοσιαλφασισμός» (Sozialfaschismus) χρησιμοποιήθηκε από την Κομμουνιστική Διεθνή (Κομιντέρν) κατά τη δεκαετία του 1920 και του 1930 για να χαρακτηρίσει τη σοσιαλδημοκρατία ως μορφή «φασισμού», θεωρώντας ότι αποτελούσε εμπόδιο για την επανάσταση καθώς αυτή είχε ήδη συμμαχήσει με τη αστική τάξη και βρισκόταν απέναντι στην  εργατική τάξη. Αυτή η θέση εγκαταλείφθηκε μετά την άνοδο του Χίτλερ, όταν η Σοβιετική Ένωση υιοθέτησε τη στρατηγική του Λαϊκού Μετώπου (1935). 

Καλούμε τους λαούς του κόσμου να κινητοποιηθούν για την Ειρήνη

Red en Defensa de la Humanidad  

Αυτό που φοβόμασταν τελικά συνέβη. Στη γενοκτονία στη Λωρίδα της Γάζας, στις στοχευμένες επιθέσεις και δολοφονίες σε άλλες χώρες της περιοχής, στην κλιμάκωση του πολέμου κατά του Ιράν, εν ολίγοις, στην εγκληματική λαίλαπα του Ισραήλ, προστίθεται τώρα, ως μοιραία αυτοκρατορική εισβολή, ο βομβαρδισμός από τις ΗΠΑ τριών ειρηνικών πυρηνικών εγκαταστάσεων στο ιρανικό έδαφος.

Αλαζονικός και αισχρός, ο πρόεδρος Τραμπ καυχιέται για την αποτελεσματικότητα του στρατού του και το χτύπημα που έχει επιφέρει στη διεθνή σκακιέρα. Φαίνεται να αγνοεί ότι αυτό το σπιράλ βίας θα μπορούσε να οδηγήσει όχι στην επιθυμητή pax Americana, αλλά σε μια πραγματική αποκάλυψη.